رابطه تمرکز فکر و هیپنوتیزم

رابطه تمرکز فکر و هیپنوتیزم


عده‌ای از دانشمندان علم هیپنوتیزم، هیپنوتیزم را یک نوع تمرکز فکر می‌دانند، از جمله جیمز برید، با معطوف کردن توجه سوژه به شمع یا شئ نورانی او را به خواب هیپنوتیزم می‌برد. این عده استدلال می‌کنند که هنگام خود هیپنوتیزم کردن، ما فقط فکر خود را به یک نقطه متوجه می‌کنیم و در نتیجه خود به خود هیپنوتیزم می‌شویم. در قدیم کودکان وقتی به پشت می‌خوابیدند و به ماه آسمان نگاه می‌کردند به خواب هیپنوتیزم به مرحله لتارژی یا موت کاذب می‌رفتند و مادران تصور می‌کردند که کودکشان مرده است.

چون عده‌ای از علمای هیپنوتیزم، علت ایجاد هیپنوز را تمرکز فکر می‌دانند، لذا به بحث و گفتگوی بیشتری در اطراف عقاید این عده از روان شناسان می‌پردازیم.
نظریه جیمز برید
جیمز برید برای هیپنوز کردن اشخاص ، آزمایشات مختلفی نمود، از جمله سوژه را روی صندلی نشاند و به او دستور داد که بدون حرکت و پلک زدن به نور شمع خیره شود و مشاهده کرد که بعد از چند مرتبه تلقین، سوژه به خواب رفت. پس از آزمایشات مکرر این طور نتیجه گرفت که با خسته کردن اعصاب چشم و به کمک تلقین اخشاص هیپنوتیزم می‌شوند.
به طوری که ملاحظه می‌شود جیمز برید توجهی به تمرکز فکر نداشته و متوجه این حالت نبوده که وقتی سوژه به شمع نگاه می‌کند، فکرش متمرکز می‌شود، بلکه تصور نموده که اعصاب چشمش خسته می‌شود،‌در حالی که به عقیده من اگر چشم‌های شخصی خسته بشود، ولی فکرش متمرکز نباشد، هیپنوتیزم نخواهد شد. زیاد دیده شده که اشخاصی چشم‌هایشان خسته بوده ولی چون فکرشان متوجه مطالب و موضوعات یا صحنه‌های دیگر بوده به خواب نرفته‌اند.
و اما سال‌ها بعد جیمز برید واضع کلمه هیپنوز متوجه خطای خود شد وعقیده خود را تصحیح کرد و اظهار داشت که هیپنوتیزم عبارت از تمرکز قوای روانی است،که فکر سوژه متوجه یک نکته و یک موضوع می‌شود و چنان مغز و فکر سوژه جذب و متمرکز می‌شود که سایر مطالب و موضوعات به کلی کنار رفته و نمی‌توانند شخص را تحت تأثیر قرار دهند.
نظریه پروفسور هیوزبنت
پروفسور هیوزبنت معتقد است که قسمت‌های مختلف مغز هر یک انجام کارها و وظایفی را به عهده دارند، هنگام هیپنوتیزم تمام قسمت‌‌های دیگر مغزی که به اندیشه‌های مختلف توجه دارند از کار باز می‌ایستند و متوقف می‌شوند، فقط یک فکر و یک موضوع و یک ایده برای سوژه باقی می‌ماند و آن عبارت از توجه و تمرکز به یک نقطه است و در چنین حالتی تلقین وارد صحنه عمل می‌شود و سوژه افکار تلقین شده را می‌پذیرد.
نظریه گرنی
گرنی معتقد است که متوجه و متمرکز نمودن فکر سوژه موجب می‌شود که فکر سوژه از سایر موضوعات دیگر جدا شود زیرا شخص در حالت عادی بیداری دارای پراکندگی فکر است، یعنی افکارش متوجه(سایت هیپنوتیسم دات آی آر) بسیاری از احتیاجات و تمایلات و موضوعات روزانه می‌باشد، ولی هنگام هیپنوز، شعاع فکر از روی کلیه نیازمندی‌ها و ظواهر موجود بریده می‌شود و فقط یک اندیشه باقی می‌ماند و آن عبارت از اندیشه‌ای است که هیچ معنی و مفهومی ندارد، مثل نگاه کردن به شعله شمع یا یک نقطه براق و به هیچ چیز فکر نکردن که دارای معنی و مفهومی نمی‌باشد.
در این صورت سوژه استقلال فکری خود را از دست می‌دهد یعنی مغزش از هرگونه فکری خالی می‌شود، در چنین وضعی هیپنوتیزور تلقین و فکر خود را واردمغز خالی هیپنوتیزم شونده می‌نماید و چون مغز خالی است و افکار برتری در آن وجود ندارد، لذا تلقینات و افکار هیپنوتیزور را می‌پذیرد.
نظریه برنهایم
عقیده برنهایم درباره‌ی هیپنوتیزم این است که می‌گوید: «هنگام هیپنوتیزم تمام فشار عصبی سوژه روی یک فکر منفرد متمرکز می‌شود، این تمرکز عصبی در مقابل تلقینات هیپنوتیزور با همان شدت تمرکز خود از نکته‌ای به نکته‌ دیگر منتقل می‌شود.»
برنهایم معتقد است که اشخاص در حال خودآگاهی و عادی ممکن است دچار اشتباهات و توهمات و یا هذیان‌ها شوند، که این حالت گاهی به خودی خود به وجود می‌آیند و گاهی به علت ورود و فشار تحریکات اجتماعی در افراد پیدا می‌شوند و گاهی هم در اثر تلقین و توصیه افراد دیگر ایجاد می‌شوند. با این وجود شخص در حالت عادی و طبیعی تا حدودی رویدادها، موضوعات، افکار و اندیشه‌ها را تجزیه و تحلیل و بررسی می کند که در نتیجه موضوعی یا اندیشه‌ای را قبول یا رد می‌کند. در حالی که هنگام هیپنوتیزم قدرت فکر کردن و سنگین و سبک کردن موضوعات برای انتخاب بهتر از بین می‌رود.
«… این تغییر به قدری به سرعت انجام می‌گیرد که قوای عضلانی فرصتی برای ممانعت آن نخواهد داشت و هنگامی اثر می‌کند که فرصت از دست رفته و اندیشه به صورت رفتار ظاهر شده است، اگر حالت آگاهی در تعقیب رفتار به وجود آید باز هم فرصت از دست رفته و نمی‌تواند رفتار را کنترل کند.»
اگر چند سطر بالا عقیده برنهایم باشد ایرادی بر آن وارد است و آن این‌که شخص هیپنوتیزم شده، همه نوع تلقین و افکار را در خواب هیپنوتیزم قبول نخواهد کرد و انجام نخواهد داد، ولو در خواب بسیار عمیق و سنگین باشد.
برنهایم برای تلقین پس از ایجاد تمرکز فکر اهمیت خاصی قایل است. برنهایم به تلقین شکل معما و اسرارآمیزی می‌دهد و مثل این است که می‌خواهد برای تلقین نیروی ماوراء الطبیعه یا مغناطیس حیوانی قایل شود.
نظریه برامول
برامول متخصص بزرگ هیپنوتیزم علاوه بر تمرکز حواس به تلقین و تمایل فرد و استعداد فرد برای هیپنوتیزم شدن اهمیت می‌دهد و ایرادی که به جیمز و برنهایم می‌گیرد این است که می‌گوید، تنها تمرکز فکر برای هیپنوتیزم شدن کافی نیست بلکه مجموعه‌ای از عوامل موجب هیپنوتیزم می‌شوند . در این‌جا می‌توان گفت که نظریه برامول نظریه «پلی ایدیسم» می‌باشد. «پلی ایدیسم» یک کلمه انگلیسی است و به معنی «طرفدار عقیده چند عاملی» می‌باشد که مقابل آن کلمه «مونوایدیسم» می‌باشد و می‌توان گفت که معنی «موتو ایدیسم» یعنی «طرفدار عقیده یک فکری» که همان تمرکز حواس یا تمرکز فکر می‌باشد.
عقیده دکتر وان پلت
به عقیده دکتر «وان پلت» رییس انجمن پزشکی انگلستان و سردبیر مجله «مدیکال هیپنوتیزم»، هیپنوتیزم عبارت از یک حالت تمرکز شدید مغزی است.
در حال عادی مغز متوجه افکار، اعمال و کردار بسیار زیادی است، گرفتار مسایل و مشکلات زندگی است، بدین ترتیب نیروی فکری پخش و پراکنده است. بنابراین هر تلقینی در چنین حالت فکری از یک گوش داخل و از گوش دیگر خارج می شود فقط قسمت کوچکی از مغز مقدار کمی از آن مطالب و تلقینات را می‌گیرد.
بنابراین اثر چنین تلقینی بسیار ضعیف است، در حال هیپنوتیزم درجه تمرکز فکر خیلی بیشتر از حالت عادی و بیداری می‌شود و عملاً تمام تلقین جذب می‌گردد. بنابراین اثر و نفوذ تلقین بسیار قوی و زیاد است.
«وان پلت» می‌گوید: در حال تمرکز صد درصد یا هیپنوز عمیق مغز ما از هیچ چیز آگاه نیست و به هیچ‌ چیز توجه ندارد مگر به همان مطالبی که به آن تلقین می‌شود و حتی هیپنوتیزم شونده شدیدترین دردها را نیز احساس نخواهد کرد.
بعد از هیپنوتیزم، وقتی که مغز به حالت معمولی خود باز می‌گردد هر جزیی از قدرت مغزی، قسمتی از تلقین را اجرا خواهد کرد و در نتیجه احساس مناسب و مطبوعی به هیپنوتیزم شونده دست خواهد داد.
منبع :hipnotism

توسط aram

مدیر مجموعه تجسم خلاق

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *