غذا و استرس

غذا و استرس

برای رفتن به میهمانی دوست‌تان دیرتان شده و برای همین می‌دوید داخل سوپر مارکت تا چیزی بخرید. روز بدی را پشت سر گذاشته‌اید. سر کار حتی وقت نکرده‌اید ناهار بخورید و حالا در صف سوپر مارکت که به کندی پیش می‌رود، پشت سر یک کودک جیغ جیغو گیر افتاده‌اید. اعصاب‌تان به هم ریخته و نیاز به یک غذای فوری دارید، چیزی که بتوانید سر راه بخورید. بسته شکلاتی که دم دستتان است را بر می‌دارید و خودتان را توجیه می‌کنید که فردا که کمی اعصابتان راحت‌تر می‌شود، حتماً چیز بهتری خواهید خورد.

اما آرامش فردا هرگز به سراغ‌تان نمی‌آید. در واقع، حتی عصبانی‌تر هم می‌شوید. بسیاری از افراد این چنین هستند: استرس امروز ما را وادار می‌کند که هر چیزی دم دست‌مان است را بخوریم. چیزهایی که ما را برای مقابله با فردا کمتر مجهز می‌کنند. این غذاهای شیرین، شور، چرب و نوشیدنی‌های کافئین دار،‌‌ همان قدر که راحت هستند، وقتی پای استرس به میان می‌آید، به‌‌ همان اندازه بی‌فایده می‌باشند. داشتن رژیم غذایی حاوی مواد مغذی کم در طولانی مدت، باعث تخلیه ذخایر مواد معدنی و ویتامین‌های بدن می‌شود. این مواد مغذی برای مقابله با موقعیت‌های استرس زا مفید هستند.
غذا در افزایش میزان استرس نقش اساسی را بازی نمی‌کند و نمی‌تواند به تنهایی مشکل استرس را حل کند. اما کار‌شناسان معتقدند تغذیه خوب، بخش مهمی از پازل استرس را تشکیل می‌دهد. همه می‌دانیم که غذا سوخت بدن را تأمین می‌کند و وقتی دچار استرس می‌شویم، باید به داشتن سوخت بهتر توجه کنیم.
محرک‌های استرس
شما از لحاظ فیزیولوژیکی، به استرس‌های روزانه به شیوه‌ای پاسخ می‌دهید که میل شما به تنقلاتی مانند شکلات، شیرینی‌جات و چیپس را بیشتر می‌کند. برای مثال ماجرای سوپر مارکت را در نظر بگیرید، گریه بچه و دیر شدن مهمانی. هر چه بیشتر در صف بمانید، اضطراب‌تان بیشتر می‌شود. بدن شما در پاسخ به این اضطراب، هورمون استرسی به نام کورتیزول را ترشح می‌کند که این هورمون به نوبه خود، باعث آزاد شدن نروپپتاید و گالانین (دو انتقال دهنده عصبی) می‌شود که این مسأله نیز، شما را بیشتر حریص غذاهای چرب و شیرین می‌کند. در همین حین، کورتیزول مانع از ترشح سروتونین می‌شود. سرتونین یک انتقال دهنده عصبی است و به مهار استرس و اضطراب کمک می‌کند. تمامی این عوامل بیولوژیکی، تغذیه سالم را دشوار‌تر می‌کنند.
منبع :parsegard.