انواع متداول مدیتیشن چیست ؟
چهار نوع مختلف از مدیتیشن وجود دارد :
مدیتیشن TM
مدیتیشن Zen
مدیتیشن بودیست Budhist
مدیتیشن تائویست Taoist
مدیتیشن,آرامش ذهن,ورزش رزمی هالا
تمام این روشها در یک چیز مشترک هستند . آنها همه در جهت تمرکز روی فکر و آرامش ذهن شلوغ ، اتفاق نظر دارند .
این روشها تحریک را قطع نمی کنند، بلکه بیشتر ذهن شما به یک عنصر شفاف در مغز که می تواند یک صدا یا یک کلمه و یا یک تصویر و یا یک شخص مشخص باشد ،معطوف می کند.
هنگامی که مغز در نتیجه تمرکز روی این عنصر شفاف ، به احساس آرامش و صلح به حد اشباع رسید، دیگر جایی برای نگرانی و استرس وجود نخواهد داشت .
بر طبق نظریات “خوان بوریسنکو” که یکی از پیشگامان طب فکری بدنی در مدیتیشن است، مدیتیشن می تواند بطور وسیعی مغز را راهنمایی نماید و این راهنمایی در تضاد متقابل با خاطراتی است
که در گذشته مغز را بطور کامل اشباع کرده و عامل بروز استرس می باشند . از نظر خوان بوریسنکو مدیتیشن بطور کلی باعث حرکت و پرواز فکر می شود .
طبقه بندی مدیتیشن
١- مدیتیشن تمرکزی Meditation Concentratiun
٢- مدیتیشن تفکری Mindfullness Meditation
١- مدیتیشن تمرکزی
این عمل دقیقاً شبیه زوم عدسی در دوربین عکاسی می باشد. در عکاسی ما روی یک تصویر “زوم” می کنیم، به همین شیوه در مدیتیشن روی یک تصویر ، صدا و یا تنفس تمرکز می کنیم .
آسانترین و ساده ترین روش برای این نوع مدیتیشن آن است که بطور آرام بنشینیم و روی تنفس خود دقت کنیم .
بطور کلی اجراکنندگان یوگا و مدیتیشن عقیده دارند که یک ارتباط مستقیم بین ریتم تنفس و فکر شخص وجود دارد . برای مثال هنگامی که یک شخص عصبی ، وحشتزده و مضطرب است تنفس
شخص کوتاه و سریع می شود. از طرف دیگر، هنگامی که فکر آرام است، تنفس منظم و عمیق است .
نتیجتاً تمرکز روی تنفس آنرا آرام و عمیق تر می سازد و باعث آرام بخشی فکر می شود .
٢- مدیتیشن تفکری
این نوع از مدیتیشن ، با افزایش دقت روی حواس همراه است .
در این روش بدون لزوم به فکر کردن ،اطلاعات دریافتی از حواس پنجگانه و افکار ناراحت کننده دیگر از جلوی ذهن انسان رژه می روند و شخص در حالیکه آرام نشسته است ، بدون انجام فعالیت
خاصی، شاهد این رژه و تخلیه فشارها وارده به ذهن و حواس پنجگانه خود خواهد بود.
نکاتی که باید در انتخاب روش مدیتیشن در نظر گرفت :
هر فرمی از مدیتیشن قدرت بهبودی متمایزی از نوع دیگر دارد ، ولی انواع مدیتیشن برای هر شخصی نمی تواند مفید باشد و خطرات مخصوص به خود را بدنبال خواهد داشت .
دانستن اینکه چه نوع مدیتیشنی برای چه شخصی می تواند سودمند باشد ، هنر شخص اجرا کننده و دستور دهنده خواهد بود .
بطورکلی از تجویز تمرینهای تمرکزی به افرادی در تست واقعیت (Reality test) نتیجه مطلوب بدست نیاورده اند و قویاً دچار افکار پارانوییدی هستند ، باید اجتناب گردد .
افرادی که اضطراب فراگیر و عمومی دارند، همچنین باید از مدیتیشن تمرکزی بپرهیزند . چه ممکن است این نوع مدیتیشن اضطراب آنان را افزایش دهد .
دوره های طولانی تمرینهای مدیتیشن مثلاً مدیتیشن تفکری در افراد حساس و مستعد به پسیکوز حاد نیز نباید انجام شود.
احتمالاً بهترین راه مدیتیشن در اینگونه افراد آن است که همراه با دوستان و آشنایان بیمار تمرینهای مختصر و نه طولانی در محیطی آرام صورت پذیرد .
منبع : آکاایران
