خود هیپنوتیزم ”
از نظر تئوری بیماریهایی که بوسیله هیپنوتیزم درمانگر معالجه می شوند ، با خلسه خود هیپنوتیزمی نیز درمان پذیر هستند. ( اما عملا با روش”خود هیپنوتیزمی”، در مدت طولانی تر، نتایج کمتری بدست می آید.) همچنین تداوم درمان در افرادی که بوسیله درمانگر مورد تداوی قرار می گیرند، بوسیله تکنیکهای خود هیپنوتیزمی صورت می گیرد. یعنی درمانگر ، پس از درمان و بر طرف کردن مشکل فرد ، تکنیکهایی به او آموزش می دهد که با توسل به آنها از یک طرف ، نتایج و اثرات درمان را تداوم بخشد و از طرف دیگر با به کار گیری آن تکنیکها ، به درجات بالاتری از خلسه،دست یافته و به شکوفایی در سایر جوانب شخصیت خود بپردازد.
بنابراین « خود هیپنوتیزم» بخشی از جریان درمان بوسیله درمانگر است و بدون ارائه تکنیکهای مربوط به آن احتمال از سر گیری مشکلات فرد، در اکثر موارد اجتناب ناپذیر است .
اگر فرد صرفا نزدخود و بدون آموزش های لازم شروع به خود درمانی نماید،با عوامل وقت گیر و نا آشنایی مواجه می گردد که در رهگذر تجربه و آزمون و خطاهای متعدد ، اخذ نتیجه را طولانی كرده و در مواردی نیز، نتیجه مفیدی را حاصل نمی گرداند. زیرا از آنجائیکه اساس و اصول درمانگری هیپنوتیزمی، کار بر روی طرز تفکر ، اندیشه و باورهای ناخودآگاه فرد <است ، تاثیرگذاری ابتدایی فرد بر روی طرحواره ها و افكار ناخودآگاه خود كمی دور از انتظار بوده و می نماید. ما در اینجا به طور مختصر به برخی از بیماریها و درمان آنها با خلسه خود هیپنوتیزم بسنده کردیم. افکار سرکش و منفی ، منبع و منشاء بیماریهایی است که با تداوی روحی، قابل درمان می باشد. روش های خود هیپنوتیزمی، از عمده ترین روش ها بر جریان افکار و از بین بردن افکار منفی هستند. قبل از وارد شدن به بحث، لازم است ذکر نمائیم که وقتی از خود هیپنوتیزم، وآرمیدگی و تاثیرات آن سخن می گوئیم، اصول صحیح آن را در نظر داریم.زیرا ممکن است فردی اقدام به خود هیپنوتیزم نماید، اما به دلیل اشتباه و غلط بودن روش اش نتیجه مطلوب را بدست نیاورد. "خود هیپنوتراپی" به عنوان یكی از عمده ترین روشهای خود درمانی روانی، می تواند در برطرف شدن قریب به اتفاق اختلالاتی که جنبه سایکو سوماتیک (روان تنی) داشته باشند، کارساز و موثر باشد. چراكه کارایی هیپنوتیزم در بیماریهای روان- تنی مانند اختلالات گوارشی، اضطرابی و دردهای عصبی، از پیشینه و اعتبار ثابت شده ای برخوردار است
