دیدگاه اسلام نسبت به تله پاتی چیست؟

دیدگاه اسلام نسبت به تله پاتی چیست؟
تله پاتی از دو کلمه یونانی “تله” بمعنای دور و “پاتوس” به معنای احساس گرفته شده است. تله پاتی به این معنا است که کسی احساس دیگری را بدون کمک گرفتن از حواس خویش بصورت مرموزی بخواند یا احساس کند. طرفداران تله پاتی می گویند: “برای انسان عادی هنگام مرگ دوست یا خویشاوندانش، حالت توهم پیش می آید در حالی که آنها صدها فرسنگ با یکدیگر فاصله دارند” نتیجه این که “روان شخص بیمار یا کسی که در حال مرگ است شاید بطور ناهشیار، پیامی می فرستد که از فضای واسطه می گذرد و روان شخص دیگر را تحت تاثیر قرار می دهد”. [1]
در مورد امکان تله پاتی باید گفت: شاخه‌ای از آنچه در گذشته سحر [2] خوانده می‌شده است در واقع معلول عوامل تلقینی بوده که امروز، قدرت آن بر بشر آشکار گردیده است. اینها زیرکی های روان شناختی است که بشر با کشف رموز آن، خاصیت رمز گونگی را از آنها گرفته و به یک علم آموختنی و کاملاً طبیعی تبدیل کرده است .
مسائلی مانند خوابهای مصنوعی، هیپنوتیزم، تله پاتی، مانیه تیزم … در این دسته قرار می‌گیرند. باید گفت تله‏پاتی بر خلاقیت روح دلالت دارد و گویا امواجی را از راه دور به سوی شخص دیگری از آشنایان متصاعد می‏کند. البته این امر مشروط به آن است که بین دو روح به وسیله احساسات، ارتباط برقرار شود. نمونه‏های فراوانی از آن در کتب ذکر شده است. [3]
اما در باره دیدگاه اسلام راجع به علومی مثل هیپنوتیزم، مانیه تیزم، تله پاتی و احضار ارواح [4] ، باید گفت: در باره ماهیت سحر در بین اندیشمندان و فقهاء، اختلاف است و این مسلم است که اگر چیزی در حال حاضر از مصادیق سحر محسوب گردد قطعا حرام است، اما در باره این علوم، گروه کثیری از فقها بر آنند که این ها فعلا از مصادیق سحر نیستند [5] و بر این اساس، این علوم در صورتی که دارای آثار سوء، موجب اذیت و آزار و ورود در حریم خصوصی دیگران نباشد استفاده از آن اشکال ندارد و گرنه اشکال دارد و حرام است. [6]