رابطه بیماری های پوست و مو با بیماری های اعصاب و روان

رابطه بیماری های پوست و مو با بیماری های اعصاب و روان
متخصصان پوست همیشه با بیمارانی مواجه اند که به دنبال استرس های روحی دچار عود ضایعات پوستی شده اند؛ مثلا بیمار مبتلا به پمفیگوس (یک بیماری خودایمنی که موجب ایجاد تاول های پوستی می شود) که تحت درمان است، گاهی به دنبال یک استرس، دچار عود ضایعات می شود و ما مجبور به بستری کردن بیمار می شویم….

این داستان در مورد بیماری های پسوریازیس و لیکن پلان و اگزماها هم صادق است و اصولا سیستم ایمنی ارتباط بسیار تنگاتنگی با بیماری های پوستی دارد.

بسیاری از بیماری های پوستی به دلیل تاثیری که روی ظاهر بیمار می گذارند، حضور او را در اجتماع و حتی خانواده با اضطراب همراه می کنند و به صورت یک سیکل معیوب، موجب تشدید بیماری پوستی می شوند و درنهایت، به دلیل مزمن بودن اغلب بیماری های پوستی، فرد دچار افسردگی شود. به همین دلیل، در بیشتر بیماری های مزمن پوستی، انجام مشاوره روان پزشکی لازم و بسیار مفید خواهد بود.

اگزمای عصبی
در اگزمای عصبی یا لیکن سیمپلکس مزمن که اغلب در خانم های بالغ رخ می دهد، بیمار در قسمتی از بدنش که در دسترس و قابل خاراندن است (معمولا قسمت خارجی ساق پا، مچ دست، مچ پا، پشت گردن، پوست سر، پلک فوقانی، چین پشت گوش، اطراف مقعد و نواحی تناسلی)، احساس خارش شدید کرده و شروع به خاراندن ناحیه می کند. این خاراندن احساس خوشایندی برای بیمار فراهم می کند و در عین حال پوست در آن ناحیه، کلفت شده و خطوط پوستی روی آن واضح تر می شود و گاهی پوسته های ضخیمی روی ضایعه تشکیل می گردد. نهایتا سیکل معیوبی درست می شود که ضایعه خارش بیشتری پیدا کرده و بیمار هم با خاراندن احساس خوبی را تجربه می کند و تا این سیکل شکسته نشود مشکل قابل حل نخواهد بود.

استرس علت این بیماری نیست ولی قطعی ترین عامل تشدید و تداوم آن است. خراشاندن به کرات در حین خواب رخ می دهد و لذا پوشاندن ناحیه ممکن است در هنگام خواب لازم باشد. برای درمان این بیماری هم درمان پوستی لازم است؛ هم درمان روان پزشکی. مشاوره روان پزشکی برای کنترل بیماری می تواند بسیار مفید باشد.

استرس متهم می شودبه کرات دخترهای جوان که استرس کنکور را دارند به کلینیک های پوست مراجعه می کنند با مشکل ضایعه پوستی خارش دار پشت گردن که مدام هنگام درس خواندن در حال خاراندن پشت گردن خود بوده و با این کار استرس خود را به نوعی تخلیه می نمایند. بیماری دیگر پوستی مرتبط با مسایل روان پزشکی، آکنه اکسکوریه است. در این بیماری که باز هم بیشتر خانم های جوان را بیشتر مبتلا می کند، بیمار با مشکل جوش های صورت مراجعه می کند اما در معاینه فقط کندگی ضایعات قابل مشاهده اند. درواقع بیماران به واسطه مشکلات اضطرابی و استرس ها، جوش های صورت خود را تخلیه می کنند و با این کار به نوعی خود را تخلیه روانی کرده و می خواهند پوست شان را از شر جوش ها خلاص کنند ولی متاسفانه با این کار موجبات پیدایش جوشگاه و لک شدن پوست خود را فراهم می آورند. در این بیماران نیز بایدداروهای خوراکی ضدآکنه تجویز کرده و در کنار آن مشاوره روان پزشکی برای کنترل این عادت بسیار مفید و لازم است.

گاهی بیماران به دنبال استرس دچار کهیر می شوند و لذا کهیر استرسی را نیز باید جزو بیماری های پوستی مرتبط با استرس در نظر گرفت. این افراد به دنبال استرس های روحی و رها شدن هورمون آدرنالین در خون دچار خارش بدن و بروز ضایعات کهیری می شوند و لذا جهت پیشگیری از بروز چنین ضایعاتی علاوه بر داروهای ضدکهیر مثل آنتی هیستامین ها، توجه به پرهیز از استرس های روحی نیز مفید خواهد بود.

ریزش موی منطقه ای
در بیماری ریزش موی منطقه ای فرد به طور یک باره و ناگهانی متوجه می شود که قسمتی از موی سر یا صورت اش (در آقایان) را از دست داده است. در بسیاری از مواقع این آگاهی را فرد آرایشگر به بیمار می دهد. اغلب ناحیه دچار ریزش مو وسیع نیست و پوست کف سر در آن منطقه کاملا مشخص است، نه قرمزی وجود دارد و نه پوسته ریزی. علت این بیماری هنوز کاملا مشخص نیست اما این پدیده یک بیماری خودایمنی است که به فولیکول های موی دارای موی تیره حمله می کند و موجب ریزش آنها می شود. معمولا موهای سفید درگیر نمی شوند و به دنبال رشد مجدد موها، اغلب موها ابتدا سفید رنگ بوده و به تدریج رنگ طبیعی خود را به دست می آورند.

این بیماری عمدتا خود به خود با یا بدون درمان بهبود می یابد و البته گاه بیماری وسعت پیدا کرده و فرد حتی ممکن است دچار ریزش تمام موهای سر و صورت و حتی کل بدن شود که درمان موارد اخیر مشکل است. در مورد علت رخداد این بیماری و تحریک سیستم ایمنی برای حمله به موهای خودی بحث های فراوان کرده اند؛ از عفونت های مخفی مثل سینوزیت گرفته تا استرس های روحی روانی بسیار شایع. معمولا شاهد هستیم که بیماران به دنبال رخداد یک حادثه یا استرس روحی شدید دچار ریزش موی منطقه ای شده اند و لذا در درمان بیماران توجه به مشکلات روحی آنها نیز بسیار حیاتی است. در نظر بگیرید که اگر خانمی قسمت وسیعی از موهای خود را از دست بدهد، دچار چه استرس روحی خواهد شد و این مساله موجب بروز چه سیکل معیوبی می شود؟ این سیکل معیوب قطعا روی روند پیشرفت بیماری نیز اثر خواهد گذاشت.

تریکوتیلومانیا
در این بیماری، فرد به واسطه کشش مکرر موها و کندن آنها موجب ریزش موی خود می شود. پس از کشیدن و کندن موها، اضطراب فرد به طور موقت فروکش می کند. این بیماری نوعی تیک عادتی است و شایع ترین افراد مبتلا به آن، کودکان خردسال هستند. البته در نوجوانان و بزرگسالان نیز دیده می شود و اغلب با زمینه اضطراب، افسردگی و اعتماد به نفس پایین همراه است. اغلب افرادی که موهای خود را می کشند و می کنند به این عادت اقرار نمی کنند و والدین نیز به ندرت متوجه این رفتار می شوند. شیوع آن در دخترها ۵/۲ برابر پسرهاست. محل مطلوب برای کشیدن موها، ناحیه پیشانی، گیجگاهی است که به آسانی در دسترس است ولی هر قسمتی از سر یا ابروها و مژه ها را ممکن است مورد حمله قرار دهد. این اختلال ابتدا در مواقعی که بیمار غیرفعال است، تظاهر می کند.

مثلا هنگام تماشای تلویزیون و یا قبل از به خواب رفتن می تواند به مشکل مزمنی تبدیل شده و اغلب خود به خود برطرف می شود. در معاینه ناحیه ای از ریزش مو با کناره های نامنظم و زاویه دار وجود دارد که در آن تراکم موها به شدت کاهش یافته و موهای با طول متفاوت شکسته شده وجود دارند. برخلاف ریزش موی تکه ای (آلوپسی آره آتا) ناحیه درگیر کاملا طاس و بی مو نیست. تریکوتیلومانیا با اختلال وسواسی جبری وجوه مشترک زیادی دارد و از جمله به داروهای اختلالات وسواس پاسخ خوبی می دهد. به هر حال در این بیماری نیز متخصصان پوست دست کمک به سمت روان پزشکان و روان شناسان دراز می کنند و تقاضای کمک از آنها دارند.
منبع :aftabir

توسط aram

مدیر مجموعه تجسم خلاق

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *