روانشناسی
روان شناسی علمی است که قانون مندی های رفتاری و روانی و ذهنی به معنای عامش را از راه و روش های علمی به دست می
آورد، نه دیگر روش ها. پس روان شناسی، علمی است که قانون مندی رفتارهای انسان را با پشتیبانی رفتار انسان از جنبه های فیزیولوژی و جنبه ی انگیزشی و جنبه ی عاطفی و هیجانی و جنبه های ذهنی ترسیم و تبیین و اثبات می کند. این ها را تماماً با روش های علمی و تجربی دنبال می کند.
در تعریف غیر دقیق روان شناسی گفته می شود: علم رفتار. رفتاری که در علم روان شناسی مورد بررسی قرار می گیرد، انواع و اقسام رفتارها را شامل می شود.
اگر بخواهیم روان شناسی را تعریف کنیم، یعنی همه ی رفتارهای جوانحی و جوارحی را شامل می شود؛ بنابر این موضوع علم روان شناسی، رفتار است و هدف روان شناسی بررسی این رفتار است؛ به این صورت که خود روان شناسان طی چهار جمله بیان می کنند:
١. توصیف رفتار و این که این رفتار چیست و به چه ترتیبی عینیت پیدا می کند
٢. تبیین رفتار؛ یعنی علت یابی رفتار؛ اگر یک رفتار غریزی شکل می گیرد، روان شناس علت آن را بیان می کند و اگر یک رفتار ارادی شکل می گیردبه دنبال بررسی
٣. قدم سومی که روان شناس بر می دارد این است که به دنبال توصیف و تبیین؛ در نتیجه امکان پیش بینی رفتار برای عالمان روان شناسی فی الجمله میسر می شود
4. تغییر رفتار که در واقع نوعی کاربرد علم روان شناسی است و به تناسب در بعضی از شاخه های علم روان شناسی از تغییر رفتار هم تحت عنوان یک هدف نام برده می شود.
