فلفل سیاه
گیاهی است درختچه ای و كاملا فاقد كرك با ساقه ای مدور و بالارونده و پیچان كه می تواند در محل گره هایش ریشه تولید كرده، دارای انشعابات محكم است. برگ ها چرمی با پهنای متفاوت برخی اوقات در سطح تحتانی به رنگ سبز تیره به شكل تخم مرغی مستطیلی با قاعده ای كاملا گرد یا قلبی متقارن یا نامتقارن دارای ۹۵ رگبرگ متناوب و مشخص است. گل آذین به فرم سنبله است.
میوه ها كروی است كه بعد از رسیدن قرمز شده و لایه گوشتی روی آنها نازك است. قسمت مورد استفاده گیاه میوه ها است. میوه های فلفل سیاه تقریبا كروی با سطحی كاملا چروكیده و به رنگ قهوه ای تیره تا سیاه مایل به خاكستری است. میوه های سبزرنگ كاملا رشد یافته فلفل را جمع آوری و در برابر آفتاب خشك می كنند به این ترتیب به دلیل نوعی تخمیر رنگ میوه ما سیاه می شود. فلفل سیاه دارای بوی معطر و طعم تیز است. گیاه بالارونده فلفل دو سال پس از رویش در ماه های خرداد و تیر گل می دهد و در آذرماه خوشه میوه های سبز تقریبا رسیده آن جمع آوری می شود. این گیاه بومی جنوب غرب هند بوده و به طور گسترده ای در كشورهایی با آب و هوای حاره ای كشت می شود. میوه های فلفل سیاه دارای ۵ ۶۱ درصد اسانس بی رنگ تا كمی متمایل به سبز و تا ۱۰ درصد تركیبات تند اسیدآمیدی و نشاسته و پروتئین و مقادیر جزیی مواد معدنی است. از فلفل سیاه به عنوان ضدنفخ، اشتهاآور، ضدالتهاب و مسكن موضعی استفاده می شود و اثرات ضدمیكروبی و ضدعفونی كننده از آن گزارش شده است.
همچنین به عنوان یك چاشنی تند مصرف خوراكی دارد. در طب گذشته از فلفل سیاه در درمان سوءهاضمه و سرفه استفاده شده و برای آن اثرات آرامبخش و ضددرد قائل بوده اند. در استعمال خارجی به عنوان محرك موضعی برای رویش مو از آن استفاده می كرده اند.
منبع :راسخون
