قدرت تفکر از منظر روانشناسی
همان طور که می دانیم بخش عمده وجود یک انسان در ورای جسم مادی ما قرار دارد که از آن به ذهن و آگاهی افکار تعبیر می شود و همین از یک ماهیتی است که مادی نیست، جسم انسان متاثر از قوانین مادی می باشد و در طول زندگانی خود چندین بار دچار تحولات می شود. زیرا هر سلول به تنهایی هر هفت سال یک بار دچار تغییر و دگرگونی می شود بی آنکه ما این تحول را در خود احساس کنیم. پس جسم دستخوش تغییرات می شود، ولی روان انسان بدون تغییر ماهیت می ماند. تمام اختراعات و اکتشافات که دانشمندان به آن پی می برند همه در اثر اندیشه و الهام ذهنی بوده که اندیشه راهی برای تحول فرآورده های تازه و نوین فراهم می آورد. امروزه روانشناسان تمام اتفاقاتی که در زندگی رخ می دهد را عکس العملی می دانند که در اثر تفکرات انسان به وجود می آید.
مثلا تمایل برای بهبود یا ارتقای سطح زندگی، در واقع تفکر انسان برای بهبود زندگی و اراده او برای زندگی می باشد. اسپینوزا فیلسوف هلندی می گوید: هر آنچه مایه ترس من بوده و مرا به هراس می افکند، هیچ نوع جنبه خوب یا بدی در بر نداشت جز آنکه تفکر مرا زیر سلطه خود بگیرد. شکسپیر هم می گوید: چیزی به نام خوب و بد معنا ندارد بلکه این تفکرات انسان هاست که آن را تعیین می کنند. آینده انسان از راه شیوه تفکری که برمی گزیند رقم می خورد و در واقع ما، به آنچه پیرامون آن تفکر می کنیم، تبدیل می گردیم.
باید گفت که تفکرات، واقعیت خارجی دارند، تفکرات در جایی که به طور مناسب تقویت و درونی گردند. و به طور عینی در قالب فیزیکی عینیت می یابند. اگر در ذهن خویش تصاویری را مجسم کنیم این تصاویر باعث ایجاد واقعیت در درون ما می شوند و هنگامی که ما علت و نحوه تجسم را بیاموزیم باید هر لحظه منتظر سعادت و موفقیت باشیم.
انیشتین درباره زمان می گوید: در جهان چیزی به نام زمان وجود ندارد و اعتقاد داشت که زمان تنها زاییده دست بشر در تفکیک و جداسازی چیزهاست و چیزی به عنوان زمان وجود ندارد. پس تفکرات جهانی بدون زمان هستند که در جهان بیرونی به فعل می آید و در جهان بیرونی نیازمند زمان می شود. او معتقد است که انسان در جهانی کمال یافته زندگی می کند و چیزی به نام آینده وجود ندارد. یعنی زمان مفهوم عینی ندارد. زمان تنها ابداع خود ماست که به منظور جریان بخشیدن سریع و به موقع به روند زندگی اهمیت یافته. چیزی که اینجا مطرح است این نکته است در عالم آخرت نیز زمان معنا ندارد و سوالی که به ذهن می آید این است با مرگ و دور شدن از بدن مادی دیگر نیاز به بعد زمان یا مکان نیست. پس تفکرات هم همان بعد معنوی انسان است که نیاز به زمان و مکان خاصی ندارد پس در جواب باید گفت: منظور از تفکر، مغز مادی محض نیست بلکه تفکرات مان روح و نفس انسان می باشد که تمام اخلاقیات و ملکیات و … را در برمی گیرد. در درون انسان جای گرفته پس تفکر بعد معنوی انسان است و با مرگ بعد معنوی ثابت باقی خواهد ماند و گفته انیشتین که می گوید تفکرات دارای بعد زمان نیستند، تا یک جایی مورد قبول است زیرا تفکرات مادی نیستند و هر آنچه که مادی نباشد نیاز به زمان و مکان ندارد. پس در عالم دیگر هم این تفکرات انسان است که همراه عمل مورد بازخواست قرار می گیرند.
در این عالم بعضی اوقات درباره چیزی فکر می کنیم و میل به فعل درآوردن آن را داریم، کافی است فرکانس های تفکر خود را با امواج آن چیز یا واقعه هماهنگ نمایید و به خاطر بسپاریم در این موقع است که می گوییم تفکراتمان تبدیل به عمل شده است و همین تفکر با عمل آن در خارج در عالم دیگر مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.
امروزه محققان و پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که هر اتفاقی که در زندگی انسان به وجود می آید ناشی از تفکرات است. البته تفکر خالی موجب به وجود آمدن آن در عالم خارج نیست بلکه تفکر همراه با تمرکز کردن روی یک چیزی در ذهن موجب می شود که آن آرزو یا چیزی که در مورد آن تمرکز شده است رخ دهد. البته دانشمندان مادی گرا علت این اتفاق را کائنات و جاذبه هایی می دانند که در عالم وجود دارد و با تاثیر آنها روی مغز انسان باعث به وجود آمدن آن افکار می شود. ناگفته نماند که کائنات و جاذبه ها و نیروی مغناطیسی زمین در به وجود آمدن آن در عالم خارج بی تاثیر نیست زیرا خود جاذبه و نیروهای مغناطیسی از منظر عرفا همان نیروی لایزال الهی است که در عالم ماده دانشمندان به صورت فرمول های ریاضی و فیزیک مورد بررسی قرار داده اند. ولی بنا بر نظرات دانشمندان مذهبی و اسلامی دلیل هایی غیر از دلایل مادی می باشد. مثلا آنها اعتقاد دارند خواندن آیه های قرآنی و تدبیر و تفکر و تمرکز روی آن موجب می شود که تفکرات مثبت عینا در جهان خارج رخ دهد و یا عبادات دیگر مثل روزه و نماز موجب تمرکزی می شود که انسان با آن به یک آرامش روحی روانی برسد و همین آرامش که در اثر تمرکز به وجود می آید موجب ظهور و تفکرات می شود. و چیز دیگری که هم دانشمندان غربی و هم اسلامی به آن رسیدند شکرگزاری است که همین امر موجب می شود که روزی و رزق انسان در این دنیا زیاد شود و نظر آنها این است که هر تشکری و شکری نوعی تمرکز روی امری است که موجب بالا رفتن و به دست آوردن ساده روزی است.
