مراقبه ( مدیتیشن )

مراقبه ( مدیتیشن )

در عصر حاضر ما به نوعی، از اصل و ریشه خود دور افتاده ایم و از چیزی که اساس قلب و فکر ماست فاصله گرفته ایم. مظاهر آن به صورت اختلالات روانی ، پرخاشگری و سردرگمی نمود پیدا کرده است.

اکثرا ما برده ذهنمان هستیم . ذهن ما به بدترین دشمنان تبدیل شده است . سعی می کنیم تمرکز کنیم ، اما ذهن ما سرگردان می شود. سعی می کنیم بر استرس غلبه کنیم ، اما اضطراب نمی گذارد شب بخوابیم. عهد می بندیم که عصبانی نشویم ولی در رانندگی شدیدا از کوره در می رویم .

به نظر می رسد همه قبول داریم پرورش جسم به کمک ورزش و رژیم غذایی و استراحت کار درستی است، اما چرا به فکر پرورش و تربیت ذهن خود نمی افتیم؟

باید از صمیم دل بخواهیم که سرعت خود را کاهش دهیم ، مهربان تر باشیم ، نترسیم، با اعتماد به نفس و عزت نفس زندگی کنیم ، اما خیلی وقتها در عمل، قادر به اینها نیستیم ، زیرا کاملا به شیوه ها و روش های موجود خو گرفته ایم .

ذهن سرگشته ما مانند اسب وحشی است . وقتی می خواهیم بدستش آوریم، می گریزد، وقتی می خواهیم نزدیکش شویم رم می کند. اگر راهی پیدا کنیم که سوارش شویم، ما را به زمین در گل و لای خواهد انداخت . تصور می کنیم که تنها راه رام کردنش این است که هرچه می خواهد به او بدهیم. انرژی فراوان صرف می کنیم تا این اسب وحشی ذهن را راضی و سرگرم کنیم.

ذهن سرگشته نمی تواند از خودش فراتر رود . هنگام پیش آمدن مشکل و یا امری غیر منتظره ترجیح می دهد در محدوده ای کوچک شادمان باشد .

به این ترتیب است که خشم، حسادت، اضطراب و ناراحتی های جسمی را پرورش می دهیم.

با ذهن تربیت نشده، بیشتر اوقات عمر را اسیر حالات خلقی خود هستیم . هر صبح که از خواب بیدار میشویم انگار که می خواهیم یک قمار را شروع کنیم. « امروز چه نوع ذهنی خواهم داشت؟ » ذهنی آزرده ، خوشحال ، مضطرب ، خشمگین ، سرشار از عشق، آرام یا نا آرام ؟

در مراقبه نشسته، ما ذهن خود را در حالت پایداری، وضوح و استحکام پرورش می دهیم .

با تربیت ذهن از طریق مراقبه می توانیم اتحاد و اتفاقی به وجود آوریم که به ما امکان می دهد عملا از ذهن خود استفاده کنیم نه اینکه ذهن ما از ما استفاده کند.

برگرفته از کتاب “ذهن تان یارتان” نوشته ساکیانگ میفام
منبع :ravanshenas1.

توسط aram

مدیر مجموعه تجسم خلاق

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *