مضطرب نباشید
استرس و اضطراب امروزه یکی از تهدیدکننده ترین خطرها برای بشر به خصوص نسل جوان است. نسلی که خود را در حصار دستاوردهای برگرفته از تکنولوژی، دانش نوین و گسترش رسانه ها می بیند و راهی برای برون رفت از بمباران اطلاعاتی، آلودگی های عصبی و نویزهای اجتماعی نمی یابد.
به نظر می رسد با وجود عوامل و محرک های فراوان بیرونی و گمگشتگی های بی شمار نسل امروز برخورد با این معضل اجتناب ناپذیر باشد و دامن هر شهروندی در قرن بیست ویکم را بگیرد.
راه های بسیار زیادی برای مدیریت استرس بیماری زا در زندگی روزانه وجود دارد. هرچقدر که آشنایی شما با تاثیرات مخرب استرس و اضطراب افزایش یابد، خواهید توانست راه هایی ابتکاری و شخصی برای مبارزه با این دست تنش ها و ناملایمات بیابید. برخی از این روش ها کاملا جدید و ابداعی هستند و برای عملی شدن نتایجش باید تلاش و تمرین فراوان به خرج داد. کاملا همانند یادگیری دوچرخه سواری که شما پس از بارها زمین خوردن آن را آموختید.
● نفس عمیق بکشید
استرس و اضطراب در اکثر موارد به ایجاد اختلال در تنفس منجر می شود و حتی باعث سردرد و برخی عوارض فیزیکی دیگر نیز می شود که شما با اسکن کردن دستگاه های عصبی بدن خود می توانید به شکل علمی نیز آن را ثابت کنید.
در اینگونه موارد سعی کنید تنفس به شکل عمیق را در دستور کار خود قرار دهید. به محض روی دادن یک حمله عصبی یا تنش زا، در محلی آرام بنشینید و نفس های عمیق بکشید. هوا را از بینی خود وارد ریه ها کنید تا اکسیژن خونتان را تصفیه و تجدید کند و سپس با دهان خود، هوا را بیرون بدهید. این کار حقیقتا در صورت تکرار به شما کمک بزرگی می کند.
● زمان را مدیریت کنید
یکی از عوامل اصلی ایجاد استرس، پذیرفتن تعهدات لزوم آور و سخت در کنار مدیریت ضعیف زمان و ساعت است. یعنی مسئله ای که امروز بسیاری از جوانان با آن دست به گریبانند اما باید در این زمینه متعادل عمل کرد. برنامه های کاری خود را با برنامه ریزی و زمان بندی روزانه تان هماهنگ کنید نه اینکه زمان بندی روزانه خود را برای عمل به تعهدات و قول هایتان به هم بریزید. این به معنای بدقولی نیست. به آن معناست که شما قول هایی منطقی بدهید تا برای عمل به آن دچار مشکل و مجبور نشوید خودتان را به سختی بیفکنید.
در حدی که از تفریح و بازسازی روح، جسم و روان خود غافل شوید، کار و شغلتان را بها ندهید و از مزایای آن چشم بپوشید حتی اگر به لحاظ مالی یا ارضای فکری شما بسیار وسوسه انگیز باشد.
● تعامل با دیگران
اینکه خودتان باشید بسیار خوب و پسندیده است اما تنها بودن، چیز دیگری است. یک راه مهم برای از بین بردن افسردگی و ناراحتی، بی حوصلگی و تنهایی، یافتن راه هایی برای حضور در اجتماع و همراه با دیگران است. همیشه به یک همکار و دوست خوب بودن افتخار کنید و روحیه مشارکت در برنامه های جمعی را از دست ندهید. به برنامه های داوطلبانه خیریه، انساندوستانه، فرهنگی، ورزشی و علمی توجه کنید و در حد امکان در اطراف محل زندگی خود به این برنامه ها بپردازید.
● از جسم خود محافظت کنید
بهای هیچ کار، شغل، ثروت و دستاوردی به اندازه جسم و روح انسان نیست چرا که نه می توان روی آن قیمت گذاشت، نه قابل معامله و نه قابل بازیابی. در صورتی که سلامتی خود را از دست بدهید، به سختی می توانید آن را بازیابی کنید حتی اگر هزینه زیادی صرف کنید. تغذیه، خواب و ورزش مناسب همانند سوخت هایی هستند که بدن شما را مدام شارژ می کنند. دخانیات و انواع شیرینی ها در سطح وسیع را کنار بگذارید. آنها در کوتاه مدت به شما آرامش می دهند اما بعد از گذشت زمانی محدود، تخریب تان خواهند کرد.
● گریه کنید، بخندید
گریه و خنده بجا و مناسب شما را از لحاظ روحی و جسمی آداپته و تنظیم می کند. خندیدن از این جهت برای شما مفید است که جریان گردش خون را تنظیم می کند، مغز را آماده می سازد و به شما نشاط و حیات می بخشد. ا ز سوی دیگر، هیچ وقت با خودتان نگویید که انسان های بالغ و بزرگ گریه نمی کنند. غلبه کردن بر استرس ها و نگرانی ها در صورتی که شما در آستانه گریه و بغض هستید، بسیار راحت خواهد بود. سعی نکنید به اجبار و زور خودتان را بخندانید اما زمانی که در فشار هستید و به سراغ شما آمد، از آن نگریزید. گریه کردن با فریاد زدن متفاوت است. ضمن اینکه سعی کنید همیشه با خنده به جنگ مشکلات بروید و به یاد داشته باشید که هر مشکلی حل شدنی است.او همچنین ممکن است احساس ترس یا شرمندگی کند که نمی تواند با دیگران ارتباطی داشته باشد؛ چرا که ارتباط او با موادمخدر، ارتباط با مردم را سلب می کند و احساس انزوا افزایش می یابد. این سیر نادرست و دایره تباهی همچنان به دور خود می چرخد و روز به روز بر احساس انزوا و تنهایی فرد می افزاید.
در این میان فرد معتاد تنها به احساساتی که او را از دیگران گریزان و منزوی کرده دچار نیست بلکه با افکاری متعدد نیز دست و پنجه نرم می کند و در بسیاری موارد براساس همین افکار، تصمیم خواهد گرفت. تصمیماتی اشتباه که تاثیرات درازمدت خود را به تدریج نشان خواهند داد.
با این حال باید دانست که اعتیاد و تاثیرات مخرب آن، تنها خود فرد معتاد را درگیر نمی کند بلکه اطرافیان، دوستان، اهالی خانواده و همه نزدیکان را نیز به دردسرهای خاصی مبتلا می کند.
بسیاری از احساسات و تفکرات ناشی از اعتیاد، به این دلیل ایجاد می شود که فرد مبتلا تصور می کند
قادر نیست رفتار و اعمال خود را کنترل کند یا از مصرف موادمخدر، دست بکشد. احساس خجالت و گناه که در بسیاری از موارد به افسردگی، خشم، پرخاشگری، گوشه گیری و حتی اقدام به خودزنی منجر می شود از جمله همین عوارض هستند.
با تمام این اوصاف، کمتر کسی را می توان یافت که بتواند برای مصرف موادمخدر تاثیر مثبت و قابل توجهی را نام ببرد. اما این ناآگاهی و جهالت خود ماست که با دست خودمان، از راه ساده و هموار زندگی به چاه های عمیق و بی بازگشت اعتیاد پا می گذاریم، راهی که بازگشت از آن به مراتب سخت تر از دوری جستن از آن است.
