ورزش و افسردگی
بنابر گفته کارشناسان، فعالیت جسمانی می‌تواند بخشی از درمان افسردگی باشد.
پنج سال پیش، بعد از پایان یک رابطه درازمدت، آناهیتا دچار افسردگی شدیدی می‌شود. و در نتیجه یک نویسنده که از نظر فیزیکی فعالیت زیادی داشت، خانه‌نشین می‌شود، او که همیشه می‌خواست نام خانوادگی‌اش برای محافظت از حریم شخصی او پنهان بماند.
او دویدن را کنار می‌گذارد و تناسب اندام خود را از دست می‌دهد. این اولین باری نبود که او دچار افسردگی می‌شد، و درمان‌های معمول انتظارات او را برآورده نمی‌کرد. این بار سراغ شخص دیگری رفت و جین باکستر را پیدا کرد که توانست او را از نظر جسمی و روحی دوباره به حرکت درآورد.
باکسترف که در واشنگتن بود، یک نوع تمرین و پیشینه منحصربه‌فرد داشت. او یک روانپزشک و یک مربی شخصی دارای مجوز بود. وقتی آناهیتا برای اولین جلسه پیش او رفت، باکستر از مبل به تردمیل تغییر مکان داد.
آناهیتای 46 ساله می‌گوید:”او یک مربی سلامت جسم و روح است.”
این ترکیب ممکن است غیرعادی به نظر رسد، اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که ورزش احتمالاً یکی از بهترین درمان‌ها برای افسردگی خفیف تا متوسط است.
همه روزه، مدارک و ادله بیشتری به دست می‌آید. مطالعات خیلی خوبی با وجود کنترل شبه‌دارو، وجود دارند که تأثیرات ورزش و داروهای ضدافسردگی را در درمان افسردگی مقایسه می‌کنند و به این نتیجه می‌رسند که این دو به یک میزان مؤثر هستند.
در یک مطالعه انجام شده در سال 2005، سی دقیقه تمرین جسمانی نسبتاً شدید پنج روز در هفته علائم افسردگی را با گذشت 12 هفته به نصف رساند.
طبق نظر یکی از کارشناسان گرچه تمرین درمان مؤثری برای افسردگی است، این بدان معنی نیست که همه بیماران باید داروها یا گفتاردرمانی خود را رها کرده و فقط به تمرینات جسمانی بپردازند.
او می‌گوید “من مخلف دارو نیستم. و زمانیکه شخص خیلی افسرده است، شما باید برای درمان او از همه گزینه‌ها استفاده کنید.”
در حال حرکت و جنب‌وجوش
آناهیتا، که داروهای ضدافسردگی ولبوترین همراه با گفتار درمانی و تمرینات جسمانی زیرنظر باکستر را دنبال می‌کند، همیشه به تمرینات شدید عادت داشته است. اما، او می‌گوید “وقتی دچار افسردگی شدم هیچ انرژی نداشتم”.
برنامه‌های باکستر به او کمک کرد انرژی خود را دوباره به دست آورد. آناهیتا می‌گوید تمرینات باکستر ملایم و جزئی بودند، اما در اصل همان چیزی بودند که من را دوباره به حرکت واداشتند. او احساس کرد که می‌خواهد به تنهایی تمرین کند، و دوباره شروع به دویدن کرد؛ همچنین شروع به زدن وزنه کرد. طی سال گذشته او 14 کیلو وزن کم کرده است.
آناهیتا می‌گوید:”کار با جین به من کمک کرد به بیرون رفتن عادت کنم و از نظر فیزیکی فعال باشم.”
باکستر می‌گوید اکثر افراد برنامه‌های او نتیجه می‌گیرند. در حقیقت، خیلی از بیماران او در یک باشگاه ورزش عضو می‌شوند و حتی یک مربی شخصی برای خود می‌گیرند.
گرچه او گفتاردرمانی عادی را دنبال می‌کند، بالغ بر نیمی از بیماران او برنامه‌هایی را انتخاب می‌کند که او به آنها “سیکفیت” می‌گوید.
باکستر از انگیزه نخست خود از درمان‌هایش چنین می‌گوید:”وقتی من در دانشگاه بودم، و درباره انواع مختلف درمان‌ها مطالعه می‌کردم، ورزش هیچ وقت مطرح نمی‌شد. این من را به هم ریخت.”
وقتی قریب به هشت سال پیش، ایده سیکفیت در ذهن او شکل می‌گرفت، باکستر برنامه‌های خود را با متخصصین درمان دیگر علاوه بر پزشکان و مربیان شخصی در میان گذاشت.
او بیاد می‌‌آورد که آنها مخصوصاً مربیان شخصی عاشق برنامه‌های او بودند.
او می‌گوید:”آنها به من از زنانی می‌گفتند که روی تردمیل شروع به گریه می‌کردند. آنها نمی‌دانستند با این افراد چه کار کنند.”
منبع :ariasalamat
