نام گياه: گياه تب
نام گياه تب از کلمه لاتين فبريفيوژ (Febrifuga)، به معني «پايين آوردن تب»، گرفته شده است. نام تاناستوم از کلمه آنتاناسيس (Anthanasis)، به معني «جاودان» گرفته شده است، چون گل گياه تب خيلي عمر ميکند.
بخشهاي مورد استفاده: گل، برگ
ويژگيها: ضد باکتري، ضد التهاب، ضد تشنج، ضد ترومبوز (تشکيل لخته خون در عروق)، ضد نفخ، عرقآور، ادرارآور، محرك قاعدگي، تببر، آرامبخش پي، تقويت كننده.
كاربرد داخلي: آرتروز، قولنج، قاعدگي دردناك، تب، نفخ شکم، سردرد، ميگرن، درد، روماتيسم، سرگيجه
نحوه کاربرد داخلي: چاي، تنتور، کپسول
مردم برگهاي گياه تب را با نان و کره به صورت روزانه ميخورند تا به ميگرن مبتلا نشوند. گياه تب از تجمع پلاکتها در خون و بيو سنتز پروستاگلاندينس که باعث التهاب ميشوند، جلوگيري ميکند. بايد چند هفته از گياه تب استفاده کرد تا نتايج مشخص شوند.
كاربرد موضعي: سردرد، دفع کننده حشرات، قاعدگي دردناك، سرگيجه
نحوه کاربرد موضعي: گلهاي تازه گياه تب را روي پوست ميمالند تا حشرات دور شوند. براي رفع سردرد و سرگيجه گياه تب را به صورت کمپرس روي سر ميگذارند. هنگام قاعدگي دردناك ميتوان با آن حمام کرد.
طبع: تلخ، گرم، خشک
سسکيترپينها (پارتنوليد)، روغن اساسي، کافور، پيرتيرين، تانينها
نکات لازم هنگام مصرف: در موارد نادر، ممکن است دهان و زبان در اثر مصرف گياه تب تحريک شود، ولي استفاده از آن همراه غذا احتمال بروز اين مشکل را به حداقل ميرساند. در طول حاملگي يا هنگام مصرف داروهاي رقيق کننده خون از گياه تب پرهيز کنيد، چون ممكن است روي سرعت لخته شدن خون تأثير بگذارد. در صورتي که شخص به رگويد خيلي حساس است، تحت نظر متخصص سلامتي از گياه تب استفاده کنيد.