نام گياه: ريشه شني
جو پاي پزشک بومي آمريکايي بود که در نيو انگلند زندگي مي‌کرد. او از ريشه شني (علف جو پاي) براي درمان تيفوس استفاده مي‌کرد. گل‌هاي ارغواني زيبا و باشکوه گياه ريشه شني باعث شده نام ملکه چمنزار برازنده آن باشد.
نام رايج ريشه سني شامل گونه اوپاتوريوم فيستولاسيوم است. اين گونه بعضي مواقع به جاي اوپاتوريوم پرپريوم به کار مي‌رود.
بخش‌هاي مورد استفاده ی ریشه شنی : کل گياه هنگام شکوفه دادن، ريشه و ريزوم گياه هنگام پاييز
ويژگي‌های ریشه شنی : ضد روماتيسم، منقبض كننده، ضد نفخ، ادرارآور، محرك قاعدگي، خرد کننده و حل کننده سنگ کليه و مثانه، آرام‌بخش پي، محرک، تقويت كننده
كاربرد داخلي ریشه شنی : فقدان قاعدگي، سنگ مثانه، آماس مثانه، قاعدگي دردناك، آنفلوآنزا، نقرس، التهاب کليه، سنگ کليه، لوکورهوا، کمردرد، پروستات، روماتيسم، خطر سقط، تيفوس، آماس مجراي ادرار
نحوه کاربرد داخلي ریشه شنی : چاي، تنتور، کپسول.
ريشه شني باعث تسکين غشاي مخاطي تحريک شده در مجاري ادرار شده و به کليه‌ها کمک مي‌کند مواد زايد، مثل اسيده اوره، را دفع کنند. همچنين گرماي بدن را از بين برده و باعث کاهش التهاب مي‌شود.
نحوه کاربرد موضعي ریشه شنی : هندي‌هاي آبجيبيوا (Objibiwa) نوزادان و کودکانشان را تا سن شش سالگي با محلول چاي گياه ريشه شني مي‌شويند تا قوي شوند.
طبع ریشه شنی : تلخ، تند، خشک، خنک
ترکيبات شيميايي ریشه شنی: اولئورسين (اوپاتورين، اوپارين)، سسکيترپين لاکتون‌ها، فلاونوئيدها زرد، روغن اساسي، رزين، تانين‌ها، پروتئين، کربوهيدرات‌ها، کورسيتين
نکات لازم هنگام مصرف ریشه شنی: مصرف زياد گياه ريشه شني ممکن است باعث استفراغ گردد.
