فروش افكار و انديشهها
برخي از قدرت هاي اقتصادي با توجه به منافعي كه دارند، مصرف مواد مخدر، تبعيض نژادي، خشونت، رفتار جنسي ناخوشايند و فعل و انفعال هاي خانوادگي پر اختلال را به نمايش ميگذارند. آنها تصميم ميگيرند كه مردم چه چيز ببينند، بشنوند، بخورند و بخوانند. آنها اولويت ها را تعيين مي كنند و بعد افكار عمومي را هدايت ميكنند. متاسفانه سياست، عامل اجراي اين نوع حماقت ها است.
شركت هاي تجاري هيچ مسئوليتي به عهده نميگيرند و هيچ نگراني درباره پيامدهاي اين اعمال نشان نميدهند. تا زماني كه كودكي به سن نوجواني برسد، بين 10 الي 15 هزار ساعت در معرض نمايش رفتار خشونت آميز قرار ميگيرد؛ علاوه بر اين به خاطر برنامهريزي نادرست، محصولاتي تبليغ ميشوند كه اكثر خانوادهها توان خريد آن را ندارند. اين يكي از عواملي است كه باعث ميشود، جوانان نسبتا" كم بضاعت به ارتكاب جنايت كشيده شوند.
افرادي كه از زمان اختراع تلويزيون به بعد به دنيا آمدهاند، بيشتر وقت خود را در كنار صفحه تلويزيون گذراندهاند تا با والدين و آموزگاران. اكثر جوانان، ديگر نميتوانند براي خود تصميم بگيرند. آنها صرفا" از آنچه در تلويزيون ميبينند، تقليد ميكنند.
وقتي تاثير تلويزيون را كه قويترين رسانه است بر مغز بينندگان بررسي ميكنيم، متوجه ميشويم كه اين برنامهها علاوه بر تبليغ محصولات گوناگون، طرز فكرهاي خاصي را نيز رواج ميدهند. تصاويري كه ميبينيم و به آنها گوش ميدهيم، رفتار و فعل و انفعال ما را با ديگران درست ميكنند. صنعت يعني مسحور كردن مخاطبان و هدايت آنها به سوي تبليغ كنندگاني كه ميخواهند سرمايهاي را كه روي تبليغات گذاشتهاند، به دست آورند.
بررسي ارزشهاي رسانهها
اليزابت ثامن سردبير مجله «ارزشهاي رسانهها» رسانهها را به چالش ميطلبد و ميگويد: رسانهها ديگر ساختار فرهنگ ما را تعيين نميكنند، بلكه آنها به فرهنگ ما تبديل شدهاند. او بر اين نكته تاكيد ميكند كه بهتر است، محتواي برنامههاي منفي مثبت شود و رسانهها از لفظ ادبيتري استفاده كنند تا انتخاب كردن به شكل صحيحي انجام شود و كودكان نيز وقت كمتري را جلوي صفحه تلويزيون بگذرانند.
يكي از مهمترين نتايج آن آسيبي است كه به روابط خانوادگي ميزند؛ زيرا مرتب واكنش افراد مضطرب در زندگي را نمايش ميدهد. به جاي نمايش مكرر تصورهاي قالبي منسوخ، بهتر است كه راه حل هاي مفيد نمايش داده شوند.
ذهن انسان و تصوير سازي ذهني
پس از اين كه عملي را ميبينيم، آن را ميپذيريم و يا رد ميكنيم. اين روند پذيرش يا نفي اعمال به شكل بيپاياني ادامه دارد. اين تصاوير بدون آن كه آگاهانه از اين عمل مطلع باشيم، مرتب در سطح زير آستانهاي ثبت ميشوند. يك سري احتمالات را ممكن است بپذيريم و يا رد كنيم. اعمالي را كه ميبينيم، مرتب تفسير ميكنيم و ممكن است كه تاثير آنها را در گذشته قبول يا رد كرده باشيم.
هوش و فراست، همان نيروي انتخابگري است كه تصوير را انتخاب ميكند و گزارش آن را به سيستم عصبي غيرارادي ميفرستد و بعد عملي مناسب با آن اجرا ميشود. افرادي كه در مناظرههاي تلويزيوني شركت ميكنند، آن قدر عصبي و متشنج هستند كه به جاي مذاكره منطقي با يكديگر دعوا ميكنند.
منبع " کتاب راهنماي كلي هيپنوتيزم پيشرفته با ترجمه دکتر آرام "
انتشارات تجسم خلاق
www.aram24.ir