نام گياه: هلو
خانواده: گل سرخ
نام گونه پرسيکا به معني فارسي است، چون اين درخت در اين منطقه از جهان رشد مي‌کند. در چين، هلو نماد جاودانگي و تائو است. طبع دانه هلو، گرم است.
بخش‌هاي مورد استفاده ی هلو : پوست، برگ، گل، دانه
ويژگي‌های هلو : ضد تومور، ضد سرفه، تسکين دهنده، ادرارآور، محرك قاعدگي، خلط‌آور، ضد يبوست، مسکن
كاربرد داخلي هلو : فقدان قاعدگي، برونشيت، سرفه، ناخوشي صبح، تهوع، انگل، زخم‌هاي آسيب‌زا
نحوه کاربرد داخلي هلو : چاي، تنتور، کپسول
قسمت‌هاي مختلف اين گياه ويژگي‌هاي متفاوتي دارد. اين ويژگي‌ها عبارتند از: ضد تومور (دانه)، تسکين دهنده (پوست، برگ، دانه)، ادرارآور (برگ، پوست)، محرك قاعدگي (دانه)، ادرارآور، خلط‌آور (پوست، برگ)، ضد يبوست (پوست، برگ، دانه)، مسکن. به طور مشابه قسمت‌هاي مختلف اين گياه کاربردهاي متفاوتي دارند که عبارتند از: برونشيت، سرفه (پوست، برگ)، تأخير در قاعدگي (دانه)، حالت تهوع، فلج (گل)، جراحت‌ها (دانه).
براي درمان ناخوشي صبح كمي از برگ گياه هلو را مصرف نماييد. دانه هلو براي به جريان انداختن خون در قسمت‌هاي خون‌مرده مورد استفاده قرار مي‌گيرد و اصطلاحاً باعث روغن‌کاري و نرم شدن روده‌هاي خشک مي‌شود.
كاربرد موضعي هلو : زخم و جراحت
نحوه کاربرد موضعي هلو : روغن به دست آمده از دانه هلو در تهيه مواد آرايشي و روغن‌هاي ماساژ به کار مي‌رود. خود ميوه گياه هلو نيز به عنوان ماسک صورت مورد استفاده قرار مي‌گيرد. دانه آن نيز به عنوان روغن ماليدني يا مرهم جراحت به کار مي‌رود. برگ‌هاي هلو مرهم خوبي براي جراحت است.
كاربرد هلو در آشپزي: ميوه هلو به صورت تازه، مربا، سوپ سرد و يا دسر خورده مي‌شود. همچنين از آن در تهيه ليکور استفاه مي‌شود.
ترکيبات شيميايي هلو : روغن گياه هلو حاوي اسيد اولئيک، اسيد پالميتيک و بنزالدهيد است. برگ‌هاي آن نيز حاوي سيانوژنيک گليکوزيد است. همچنين دانه آن حاوي آميگدالين، امولسين، اسيد لينولئيک، اسيد اولئيک و اسيد گليسريک است.
نکات لازم هنگام مصرف هلو : به جز مقدار کمي از برگ‌هاي گياه هلو که براي درمان ناخوشي صبح مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در طول حاملگي از آن دوري کنيد. در هر جلسه فقط به تعداد هلويي كه مي‌خوريد، از دانه آن استفاده کنيد، چون دانه اين گياه خيلي قوي است.
