وسواس پیچیده ترین بیماری عصبی و روانی است

وسواس پیچیده ترین بیماری عصبی و روانی است
وسواس پیچیده ترین بیماری عصبی و روانی است که شاید برای یک فرد سالم و شخصی که هیچگاه دچار اختلال وسواسی نشده، درک و شناخت این بیماری اصلاً مقدور نباشد.

وسواس یکی از شایع ترین و آزاردهنده ترین اختلالاتی است که از دسته اختلالات اضطرابی بوده و مشخصه اصلی آن اضطراب است.

وجود اضطراب در این نوع اختلال که تحلیل برنده و بازدارنده در امر درمان است و نیز تنوع و گستردگی موضوعات وسواسی غالباً درمان این نوع بیماران را مستلزم پشتکار و اعتماد به نفس و حوصله فراوان از جانب درمانگر می کند.

اگرچه در ابتدا شیوع وسواس، نادر تصور می شد اما امروزه بر اساس اطلاعات راهنمای تشخیص اختلال های روانی میزان شیوع این اختلال در طول زندگی 2/5درصد و در یک سال 1/5تا 2/1درصد برآورد شده است.

ویژگی های اصلی اختلال وسواس فکری و عملی عبارت است از رفتارهای فکری و عملی برگشت پذیر که به دلیل شدید بودن وقت گیر هستند یا منجر به پریشانی آشکار یا اختلالات عمده می شوند.

وسواس های عملی شامل رفتارهای تکراری یا اعمال ذهنی مانند دعا کردن هستند که هدف آنها پیشگیری یا کاهش اضطراب و پریشانی و به دست آوردن لذت یا رضایت است.

مثلاً افراد مبتلا به وسواس های فکری در مورد آلوده شدن، ممکن است پریشانی ذهنی را با شستن دست ها تا حدی که پوستشان زخم شود کاهش دهند و در اینجا می توان به آزاردهندگی و وقت گیر بودن این نوع اختلال پی برد.

فرد دارای وسواس های فکری می کوشد افکار و تکانه ها را با وسواس عملی خنثی کند، برای نمونه فردی که گرفتار تردید راجع به خاموش کردن اجاق گاز می شود با بازبینی های مکرر برای اطمینان از خاموش بودن آن تردیدها را خنثی می کند.

بنابراین در اختلال وسواس، وسواس های فکری و عملی به هم آمیخته است.

فرد در یک برهه از زمان طی سیر این اختلال متوجه می شود که وسواس های فکری یا عملی مفرط و غیرمنطقی هستند و برای درمان آن باید به روانپزشک مراجعه کند.

این اختلال ناشی از اثرات فیزیولوژیک مانند سوء مصرف دارو و دارودرمانی یا یک بیماری جسمی نیست و برای درمان اختلال وسواسی چند راهکار وجود دارد.

فرد مبتلا می تواند به روانپزشک مراجعه کند و با مصرف دارو وسواس را تخفیف دهد، یا با انجام تمرینات و راهکارهای مربوط به درمان رفتاری به ریشه کن کردن وسواس بپردازد و یا هم از درمان های دارویی و هم از درمان های رفتاری همزمان استفاده کند.

درمانگر باید در درمان این بیماری به شیوه یادگیری بیمار دقت کند و اینکه بیمار چگونه فراگرفته یا می گیرد و چه عواملی یادگیری او را تقویت می کند و تداوم می بخشد و چگونه می توان یادگیری او را تغییر داد.

روش های رفتاردرمانی نیز برای معالجه این بیماران وجود دارد که خود مشاور، روانشناس و روانپزشک در سیکل درمانی از آن استفاده می کند.

به افرادی که دارای وسواس هستند توصیه می شود به روانپزشک و روانشناس مراجعه و در صدد حل مشکل خود برآیند.
منبع :robabnaz.persianblog.i