نام گياه: اسپيره کوهي
نام‌هاي ديگر گیاه اسپیره کوهی : ملکه چمن زار، گياه عروس، افتخار چمن زار، اسپيره
خانواده: گل سرخ
نام اسپيره کوهي از کلمه قديمي «گياه الکلي» گرفته شده است، چون گياه اسپيره کوهي مدت‌ها براي طعم دادن به نوشابه‌هاي الکلي مورد استفاده قرار مي‌گرفت. کاهن‌ها اسپيره کوهي را گياهي مقدس مي‌دانند.
در سال 1597، جان جرارد در گياه‌نامه خود از اين گياه سخن به ميان آورده است: «بوي اين گياه دل آدم را شاد و بانشاط كرده و حس خوبي ايجاد مي‌نمايد». گياه اسپيره کوهي را در زمان سلطنت اليزابت اول براي ضدعفوني کردن روي زمين مي‌ريختند.
بخش‌هاي مورد استفاده گیاه اسپیره کوهی : بخشي از گياه که روي زمين قرار مي‌گيرد.
ويژگي‌های گیاه اسپیره کوهی : مسكن، ضد ترشي معده، ضد استفراغ، ضد التهاب، ضد روماتيسم، ضدعفوني کننده دستگاه دفع ادرار، ضد تشنج، منقبض كننده، عرق‌آور، ادرارآور، تب‌بر، مسکن، تقويت كننده معده
كاربرد داخلي گیاه اسپیره کوهی : تصلب شرايين، آرتروز، ورم بافت‌هاي زنبوري، التهاب عضلات گردن، سرماخوردگي، آماس مثانه، اسهال، اختلال گوارش، ورم، غش، تب، آنفلوآنزا، التهاب معده، نقرس، سردرد، سوزش معده، بالا بودن اسيد، بي‌خوابي، تهوع، درد، پروستات، ورم ريوي، روماتيسم، زخم‌هاي دروني، عفونت‌هاي ادراري، ورم مهبل
نحوه کاربرد داخلي گیاه اسپیره کوهی : چاي، تنتور، کپسول
اسپيره کوهي گياهي ضد تشنج و مسکن است. آسپرين از گياه اسپيره کوهي به دست آمد، چون در سال 1835 براي اولين بار اسيد ساليسيليک آن استخراج گرديد. گياه اسپيره کوهي در مقايسه با آسپرين روي معده اثر ملايم‌تري مي‌گذارد، چون به طور طبيعي داراي عامل‌هاي جلوگيري کننده از اثرات مضر است. گياه اسپيره کوهي گرما را از بين برده و التهاب را کاهش مي‌دهد. همچنين غشاي مخاطي مجراي هاضمه را تسکين داده و ميزان اسيد معده را پايين مي‌آورد.
كاربرد موضعي گیاه اسپیره کوهی : ورم ملتحمه، چشم درد، روماتيسم
نحوه کاربرد موضعي گیاه اسپیره کوهی : براي درمان ورم ملتحمه و چشم درد، چشمانتان را با گياه اسپيره کوهي بشوييد. براي درمان روماتيسم نيز گياه اسپيره کوهي را به صورت کمپرس روي مفصل‌ها قرار دهيد. روغن جوانه گياه اسپيره کوهي در تهيه عطر به کار مي‌رود. گل‌هاي آن را نيز در آب باران خيسانده و با آب به دست صورت را شستشو مي‌دهند.
كاربرد گیاه اسپیره کوهی در آشپزي: گل گياه اسپيره کوهي به مربا و كمپوت طعم بادام مي‌بخشد. برگ گياه اسپيره کوهي را در سوپ مي‌ريزند. دوره‌گردها گياه اسپيره کوهي را در تهيه آب‌جو به کار مي‌برند، چون با اين کار کمتر شكر مصرف مي‌نمايند.
طبع گیاه اسپیره کوهی : تلخ و خنک
ترکيبات شيميايي گیاه اسپیره کوهی : روغن اساسي (ساليسيلادهيد، متيل ساليسلات، هيپروزيد)، اسيد ساليسيليک، اسپيرين، گالترين، اسپيرائوزيد، فلاونوئيدها (روتين، اسپيرائوزيد)، وانيلين، گليکوزيد، لعاب، تانين‌ها، کومارين‌ها
نکات لازم هنگام مصرف گیاه اسپیره کوهی : در صورت حساسيت زياد به ساليسيلات‌ها (همانند ساليسيلات‌هاي موجود در آسپرين)، از گياه اسپيره کوهي پرهيز نماييد.
