توت
نام‌هاي ديگر: شاه توت، توت معمولي، سانگ ين (نام چيني)، سانگ ژي (نام چيني براي ناميدن شاخه‌هاي اين گياه)، سانگ باي پي (نام چيني براي ناميدن پوست ريشه)
نام رايج توت (Mulberry) علاوه بر موروس نيگرا (شاه توت يا توت معمولي) شامل گونه‌هاي مختلفي مثل موروس آلبا (توت سفيد) و موروس روبرا (توت قرمز) است. اين گونه‌ها مشابه هستند، ولي خواصشان يکسان نيست
. قسمت‌هاي مختلف توت علاوه بر اين که خواص و کاربردهاي مختلفي دارند که کمي از هم متفاوت هستند، طبع متفاوتي نيز دارند. مثلاً شاخه آن تلخ، شيرين و خنک؛ برگ آن شيرين، تلخ و خنک؛ دانه آن شيرين و سرد و پوست ريشه آن شيرين و سرد است.
بخش‌هاي مورد استفاده توت : برگ، شاخه، پوست ريشه، دانه
ويژگي‌های توت : دگرگون‌ساز، مسكن، کرم کش، ضد باکتري، ضد التهاب، ضد سرفه، تقويت كننده خون، گشاد کننده ناي، پاك‌ساز روان، عرق‌آور، ادرارآور، خلط‌آور، تب‌بر، ضد يبوست، مغذي، خنك کننده، تقويت کننده انرژي يين
كاربرد داخلي توت : کم خوني، آسم، برونشيت، سرماخوردگي، يبوست، سرفه، ديابت، تب، آنفلوآنزا، سردرد، افزايش دهنده فشارخون، گلودرد، کرم کدو، زخم‌هاي دروني، سرگيجه، ضعف
نحوه کاربرد داخلي توت : چاي، تنتور، کپسول، شربت
قسمت‌هاي مختلف گياه توت ويژگي‌هاي متفاوتي دارد. برگ آن دگرگون‌ساز، کاهش دهنده درد، ضد باکتري، تب‌بر، ضد التهاب، عرق‌آور و خلط‌آور است. دانه اين گياه مقوي خون، مسهل، مغذي، خنک کننده (تب‌بر) و تقويت کننده انرژي يين بوده و ميوه، برگ و پوست آن نيز کرم کش است. پوست ريشه آن ضد التهاب، ضد سرفه، مسهل، ادرارآور، خلط‌آور و گشاد کننده نايچه‌ها است. شاخه‌هاي گياه توت خواص دگرگون‌ساز، ضد تشنج، ضد روماتيسم و ادرارآور دارند.
قسمت‌هاي مختلف گياه توت و همچنين گونه‌هاي مختلف آن مصارف متفاوتي دارند که عبارتند از: محافظت از غدد فوق کليوي (توت سفيد)، کم خوني (دانه)، سرماخوردگي (برگ)، يبوست (دانه)، سرفه (برگ، پوست)، تب (برگ)، آنفلوآنزا (برگ)، گلودرد (برگ توت سفيد)، فشارخون بالا (شاخه شاه توت)، ضعف (دانه)، ديابت (برگ شاه توت)، کرم کدو (پوست ريشه)، زخم معده (دانه)، سرگيجه (دانه).
برگ‌ها و پوست گياه توت عفونت ريه‌ها را برطرف كرده و در نتيجه سرفه و مشکلات دستگاه تنفسي را کاهش مي‌دهند.
كاربرد موضعي توت : گلودرد
نحوه کاربرد موضعي توت : براي درمان گلودرد، توت سفيد يا شاه توت را غرغره کنيد.
كاربرد توت در آشپزي: شاخه‌هاي جوان اين درخت اگر پخته شوند، قابل خوردن خواهند بود. دانه آن نيز در تهيه کلوچه، پودينگ، مربا، شراب و سالاد ميوه مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
طبع توت : تلخ، شيرين، خنک، سرد
ترکيبات شيميايي توت : شاخه‌هاي گياه توت حاوي مولبرين، فراکتوز، گلوکوز، فلاونوئيدها، کومارين‌ها، تانين‌ها و قند هستند. دانه‌هاي آن نيز حاوي قند، اسيد ماليک، پکتين، صمغ، ويتامين‌هاي ب 1 و ب- 2، بتا کاروتين، تانين‌ها و اسيد لينولئيک هستند. پوست ريشه آن نيز کاوي کاروتين، کولين و آميلاز است.
نکات لازم هنگام مصرف توت : دانه‌هاي سبز گياه توت و عصاره به دست آمده از برگ و ساقه شاه‌توت و توت سفيد سمي بوده و ممکن است باعث توهم و آشفتگي معده گردد. بنا بر اين توصيه نمي‌شود از اين قسمت‌هاي گياه استفاده کنيد. مصرف بي‌رويه دانه توت ممکن است باعث اسهال شود. در صورت سرماخوردگي و ضعف ريه‌ها يا دستگاه گوارش نبايد از برگ‌ها و پوست گياه توت استفاده نمايد.
