نام گياه: جعفري
نام‌هاي ديگر: سلينن سنگي، جعفري سنگي
ديوسکوريدس گياه‌شناسي يوناني بود که اين گياه را پتروسلينيوم نام نهاد. اين نام از کلمه پتروس (Petros)، به معني «سنگ»، و سلينون (Selinon)، به معني کرفس، گرفته شده است. مردم يونان باستان اعتقاد داشتند جعفري از خون منادي مرگ، يعني آرکموروس (Archemorus)، سرچشمه مي‌گيرد. سربازان در نبردها از خوردن اين گياه اجتناب مي‌کنند.
از اين گياه در ساخت تاج گل براي اموات استفاده مي‌شد. اين تاج گل را روي قبر قرار مي‌دادند. جعفري با ملکه عالم اموات، يعني پرسفون (Persephone)، نيز مرتبط دانسته مي‌شد. رومي‌ها در ميهماني‌ها حلقه گل جعفري به گردنشان مي‌آويختند تا مست نشوند. در بازي‌هاي ورزشي نيز به گردن ورزشکاران پيروز يوناني حلقه گل.مي‌انداختند. در مجالس روحانيون يهودي اين گياه به عنوان نماد شروعي جديد خورده مي‌شود.
به علت اين که جوانه زدن اين گياه زمان زيادي لازم دارد، داستان‌هاي زيادي در مورد آن گفته شده است. مثلاً گفته‌اند اگر جعفري با موفقيت در خانه‌اي رشد کند، زن آن خانه رئيس خانواده است. مردم طبق آداب و رسوم، در جمعه قبل از عيد پاک (Good Friday) دانه اين گياه را مي‌کارند. در قرون وسطي، اين گياه به عنوان پادزهر مورد استفاده قرار مي‌گرفت.
نام رايج جعفري شامل گونه‌هاي پتروسلينيوم، پتروسلينيوم تيوبرسام (جعفري هامبورگي) و پتروسلينيوم هارتنس است که اين گونه‌ها بعضي مواقع به جاي پتروسلينيوم کريسپام به کار مي‌روند.
بخش‌هاي مورد استفاده ی گیاه جعفری : برگ، ريشه، دانه
ويژگي‌های گیاه جعفری : کرم کش، آنتي اكسيدان، ضد روماتيسم، ضدعفوني کننده، ضد تشنج، مسهل، محرك غريزه جنسي، ضد نفخ، ادرارآور، محرك قاعدگي، خلط‌آور، ضد يبوست، خرد کننده و حل کننده سنگ کليه و مثانه، مغذي، مسکن، تفويت کننده دندان
كاربرد داخلي گیاه جعفری : فقدان قاعدگي، کم خوني، آرتروز، آسم، ظريف بودن پستان، سرطان، نقاهت، آماس مثانه، قاعدگي دردناك، ورم، تب، نفخ شکم، سنگ کيسه صفرا، سوزنک، نقرس، بوي بد دهان، افزايش دهنده فشارخون، يرقان، التهاب کليه، سنگ کليه، کمردرد، مالاريا، ورم ريوي، روماتيسم، سياتيک، سيفيليس
نحوه کاربرد داخلي گیاه جعفری : چاي، تنتور، کپسول
اين گياه تا حدودي تقويت کننده غريزه جنسي و داروي پيش‌گيري از سرطان است. اين گياه ادرارآور بوده و به همين خاطر براي درمان فشارخون بالا مفيد است. وجود مقدار زيادي کلسترول در اين گياه باعث استفاده بهتر از اکسيژن مي‌گردد. روغن فرار آن نيز ميزان جريان خون در مجراي هاضمه را افزايش مي‌دهد. در روسيه معجوني تهيه مي‌شود که بيشتر آن از عصاره جعفري تشکيل شده است. اين معجون در طول زايمان به مادر داده مي‌شود تا باعث تحريک انقباضات رحم گردد.
كاربرد موضعي گیاه جعفری : کبودي، خستگي چشم، گزيدگي حشرات، دفع کننده حشرات، خشکي پوست، رگ به رگ شدن اندام‌ها، دندان‌درد
نحوه کاربرد موضعي گیاه جعفری : اين گياه مرهم کبودي، رگ به رگ شدن عضلات و گزيدگي حشرات است. همچنين به بدن ماليده مي‌شود تا پشه‌ها دور شوند. عصاره آن براي درمان دندان‌درد به کار مي‌رود. مي‌توانيد براي شستشوي موي سر يا اسپري صورت به منظور درمان خشکي پوست از آن استفاده کنيد. از آن در تهيه محلول شوينده پوست نيز استفاده مي‌شود. شسشتوي چشم‌ها با اين گياه براي خستگي چشم مفيد است.
كاربرد گیاه جعفری در آشپزي: اين گياه در سالاد، غذاهاي تهيه شده از تخم مرغ، سوپ، طاس کباب، ماهي، dips غذاهاي تهيه شده از سيب زميني و گوجه فرنگي و همچنين تزيين غذا به کار مي‌رود. جعفري در تزيين غذا محبوبيت زيادي دارد. ولي آن را بخوريد و دور نريزيد! اين گياه باعث برطرف شدن بوي بد سير از دهان مي‌شود. ريشه آن را به سالاد مي‌افزايند يا به عنوان سبزيجات طبخ مي‌كنند يا در سوپ و طاس کباب مي‌ريزند.
طبع گیاه جعفری : خنثي و شيرين
ترکيبات شيميايي گیاه جعفری : روغن اساسي (آپيول، ميريستيسين، ليمونين، اوگنول)، کومارين‌ها، گليکوزيد (آپايين)، فلاونوئيدها (آپيگنين)، کلوروفيل، پروتئين، بتا کاروتين، ويتامين‌هاي ث و کا، آهن، منيزيم، هيستادين، کلسيم
نکات لازم هنگام مصرف گیاه جعفری : در طول حاملگي بايد از مصرف زياد اين گياه پرهيز کرد، چون آپيول موجود در اين گياه باعث تحريک رحم مي‌شود. بعضي پرندگان با جعفري مسموم مي‌شوند. با اين حال اکثر حيوانات ديگر اين گياه را مي‌خورند. از مصرف زياد دانه جعفري خودداري کنيد.
