نام گياه: سيج
نام‌هاي ديگر: سيج باغي، سيج قرمز، شئو- وي- تسائو (نام چيني)، سيج دالماسي
نام علمي سيج از کلمه لاتين سالور (Salvere)، به معني «در سلامتي كامل به سر بردن» گرفته شده است. بر اساس يک ضرب المثل باستاني «مردي که در باغش سيج بکارد، دليلي ندارد به بميرد.»، در قرون وسطي کشت سيج در باغ نشان دهنده رونق بود. همچنين شکوفا شدن گياه سيج، نشان دهنده اين بود که زن خانه رئيس خانواده است.
بخش‌هاي مورد استفاده گیاه سیج : بخشي از گياه که روي زمين مي‌رويد.
ويژگي‌های گیاه سیج : کاهنده ميل جنسي، ضد قارچ، کاهنده شير، ضد التهاب، آنتي اكسيدان، ضدعفوني کننده، ضد تشنج، ضد تعرق، معطر، منقبض كننده، تقويت كننده مغزي، ضد نفخ، صفرا آور، محرك قاعدگي، خلط‌آور، عرق‌آور، پايين بودن قند خون، آرام‌بخش پي، فيتوستروژنيک، جواني‌بخش، تقويت كننده، ضد کرم
كاربرد داخلي گیاه سیج : اضطراب، لختگي خون، کانديدا، سرماخوردگي، گرفتگي مجراها، آماس مثانه، افسردگي، ديابت، اسهال، قاعدگي دردناك، اختلال گوارش، تب، نفخ شکم، آنفلوآنزا، تقويت سوي چشم، سوء هاضمه، بي‌خوابي، التهاب حنجره، گرفتگي مجراهاي لنفاوي، از دست دادن حافظه، يائسگي، ميگرن، تعرق شبانه، عرق شديد، روماتيسم، احتلام (خروج مني بدون اراده)، بيماري‌هاي ناشي از باکتري استافيلوکوکوس، کرم
نحوه کاربرد داخلي گیاه سیج: چاي، تنتور، کپسول
سيج، خشک کننده است و حتي براي درمان ترشح زياد بزاق در افراد مبتلا به پارکينسون استفاده شده است. اين گياه همچنين براي زناني که دچار قاعدگي شديد هستند، مفيد است.
كاربرد موضعي گیاه سیج : آسم، شوره سر، اگزما، ورم لثه، سفيد شدن مو، گزيدگي حشرات، التهاب حنجره، لوکورهوا، زخم دهان، چربي پوست، پيچک سمي، بلوط سمي، پسوريازيس، گلودرد، ورم لوزه‌ها، جراحت
نحوه کاربرد موضعي گیاه سیج : از برگ‌هاي تازه گياه سيج مرهمي تهيه شده و روي محل گزيدگي حشرات و جراحت‌ها گذاشته مي‌شود. براي درمان زخم دهان، التهاب حنجره، گلودرد، زخم لثه و ورم لوزه آن را غرغره نماييد. شستشوي بدن با آن به افراد مبتلا به اگزما، پيچک يا بلوط سمي و پسوريازيس کمک مي‌کند.
در صورت شوره زدن موي سر، چرب بودن پوست سر و همچنين براي جلوگيري از سفيد شدن مو، سرتان را با آن بشوييد. دوش گرفتن با اين گياه در درمان لوکورهوا مؤثر است. سيج در تهبه اسپري صورت، مواد خوش‌بو كننده دهان و خميردندان به كار مي‌رود. از آن جا كه برگ تازه آن سفيد کننده است، به دندان ماليده مي‌شود. اين گياه ضد تعرق است و به همين دليل در بوگير به کار مي‌رود.
گياه سيج خشک و سپس سوزانده مي‌شود تا انرژي منفي را تصفيه نمايد. در گذشته براي تسكين آسم برگ آن را مانند سيگار دود مي‌كردند. کافي است برگ‌هاي گياه سيج را بو کنيد تا باعث بالا رفتن هوشياري ذهني شما شود. به همين خاطر مدت‌ها است که دانش آموزان در زمان امتحانات از آن استفاده مي‌کنند.
كاربرد گیاه سیج در آشپزي: سيج هضم غذاهاي چرب را بهبود بخشيده و به عنوان ماده نگه‌دارنده طبيعي عمل مي‌کند. مقدار کمي از برگ‌هاي سيج به سالاد، لوبيا، نان، چاشني، سوپ، طاس کباب، غذاهاي تهيه شده از پنير، ماهي و غذاهاي گوشتي اضافه مي‌شود. مي‌توان از آن سرکه، کره و شراب تهيه کرد. از برگ‌ها و گل‌هاي آن نيز آب‌نبات تهيه مي‌شود.
طبع گیاه سیج : تند، گرم، خشک
ترکيبات شيميايي گیاه سیج : روغن اساسي (توجون، بورنئول، سينئول، کافور، پينين)، ترکيبات تلخ (پيکروسالوين)، فلاونوئيدها، تانين‌ها، اسيد فنوليک (رزمارينيک، کافئيک، لابياتيک)، فيتوستروژن‌ها، رزين
نکات لازم هنگام مصرف گیاه سیج : در طول حاملگي از گياه سيج پرهيز کنيد. همچنين از مصرف زياد آن به مدت طولاني خودداري كنيد، چون ممکن است شيرتان خشک شود. افراد غشي ممکن است به خاطر وجود ماده اي به نام توجون در سيج آسيب ببينند و نبايد مقدار زيادي از آن را مصرف کنند.
