نام گياه: گردو
نام‌هاي ديگر: گردوي انگليسي، گردوي ايراني، گردو سياه
تنها پوست سبز و نرسيده اين گياه خنک کننده است.
نام علمي گردو، يعني جوگلان يا جوويس گلانس، به معني «گردوي مشتري» است. در افسانه‌ها آمده است خدايان روي زمين از گردو تغذيه مي‌کنند. نام لاتين گردو (Walnut) از کلمه توتني ولش ناس (Welsche Nuss)، به معني «گردوي خارجي»، گرفته شده است.
از آن جا كه گردو شبيه سر است، برخي گمان مي‌كردند براي مغز مفيد است. در طب آسيايي، گردو تقويت كننده کليه به حساب مي‌آيد که البته معقول هم است، چون در اين مکتب طب تصور مي‌رود کليه‌ها روي مغز تأثير مي‌گذارند. مردم گردو را به عنوان طلسم با خود حمل مي‌کنند تا بارور شوند. گردو به عنوان اسانس گل براي ايجاد تغيير در زندگي، مثل تغيير شغل، نقل مکان يا يائسگي، مفيد است.
نام رايج گردو (Walnut) شامل گونه جوگلانس ريگيا (گردو سياه) است که بعضي مواقع به جاي جوگلانس نيگرا (شامل گردوي انگليسي و گردوي ايراني) به کار مي‌رود.
بخش‌هاي مورد استفاده گردو: برگ، پوست خارجي گردو، مغز، خشک شده پوست داخلي
ويژگي‌های گردو: دگرگون‌ساز، ضد قارچ، ضد التهاب، ضدعفوني کننده، منقبض كننده، شوينده، پايين بودن قند خون، ضد يبوست، مسهل، عرق‌آور، تقويت کننده انرژي يانگ
كاربرد داخلي گردو: سرطان، کانديدا، يبوست، اسهال، اسهال خوني، اگزما، کلسترول بالا، زرد زخم، سنگ کليه، تنبلي كبد، انگل، کرم
نحوه کاربرد داخلي گردو: چاي، تنتور، کپسول
قسمت‌هاي مختلف اين گياه، خواص متفاوتي دارند که به اين شرح هستند. پوست آن دگرگون‌ساز، ضد قارچ، منقبض كننده، پاک کننده، ضد يبوست و مسهل است. برگ‌هاي اين گياه دگرگون‌ساز و ضد التهاب هستند. مغز آن نيز ضد التهاب و تقويت کننده انرژي يانگ است.
پوست اين گياه ضد قارچ و عرق‌آور است. همه قسمت‌هاي اين گياه خاصيت ضدعفوني کننده دارند و تا حدودي باعث کاهش قند خون مي‌شوند. براي درمان اگزما، فقط برگ و براي كاهش کلسترول خون فقط مغز آن كاربرد دارد.
اين گياه در درمان انگل‌هاي پروتازوا و کرم کدو مؤثر است. اسيد الاژيک موجود در اين گياه دستگاه عصبي مرکزي را تحريک نموده و از آن براي بهبود شخص پس از شوک الکتريکي استفاده مي‌شود.
كاربرد موضعي گردو: آسيب پاي ورزشکاران، ساس، اگزما، عفونت قارچي، سردرد، گرمازدگي، تب‌خال، زرد زخم، دفع کننده حشرات، خارش خنده دار، جذام، کرم گرد، ورم لوزه‌ها، جراحت
نحوه کاربرد موضعي گردو: برگ‌هاي اين گياه را مي‌توان ابتدا له نمود و سپس روي بدن ماليد تا حشرات دفع شوند. براي درمان جراحت، اگزما، زرد زخم و تب‌خال و همچنين جلوگيري از ساس مي‌توان بدن را با اين گياه شست يا از آن به عنوان کمپرس يا مرهم استفاده کرد. حتي در بعضي از بخش‌هاي جهان از اين شيوه براي درمان مرض جذام استفاده مي‌شود.
مرهم تهيه شده از پوست سبز اين گياه براي درمان مشکلات قارچي نظير کرم گرد، خارش (Jock itch) و ترک بين انگشتان پا استفاده مي‌شود. در صورت ورم لوزه اين گياه را غرغره کنيد. برگ و پوست گردو زماني براي مشكي کردن موها استفاده مي‌شد. به منظور پيش‌گيري از سردرد و گرمازدگي برگ‌هاي اين گياه را به صورت تاج به سر مي‌زنند. روغن گردو در تهيه صابون و رنگ استفاده مي‌شود. چوب گردو نيز در تهيه مبلمان به کار مي‌رود.
كاربرد گردو در آشپزي: از مغز گردوي رسيده مي‌توان ترشي تهيه کرد. گردو را مي‌توان به صورت خما يا برشته خورد. مغز گردو را به سالاد، غذاهاي سوخاري و غذاهاي پخته شده با آتش اضافه مي كنند. روغن گردو در آشپزي و تهيه سالاد نيز به کار مي‌رود. از شيره اين گياه شربتي لذيذ، شبيه شيره افرا، درست مي‌كنند.
طبع گردو: تلخ، گرم، خشک، خنک
ترکيبات شيميايي گردو: برگ‌هاي اين گياه حاوي نافتاکينون‌ها (جاگلون)، تانين‌ها، اسيد الاگيک، اسيد گاليک، فلاونوئيدها، اينوسيتول و روغن‌هاي اساسي هستند. مغز آن نيز حاوي مقدار زيادي اسيدهاي چرب اساسي (لينوئيک و لينولنيک)، ويتامين ث و منگنز است.
