نام گياه: کرفس
بخش‌هاي مورد استفاده ی کرفس : دانه
ويژگي‌های کرفس : دگرگون‌ساز، ضد التهاب، ضد قارچ، ضد روماتيسم، اشتهاآور، معطر، ضد نفخ، ادرارآور، محرك قاعدگي، افزاينده شير، كاهش دهنده فشارخون، آرام‌بخش پي، مسکن، عرق‌آور، تقويت كننده، ضدعفوني کننده دستگاه دفع ادرار
كاربرد داخلي کرفس : آرتروز، آسم، برونشيت، سرماخوردگي، تب، نفخ شکم، آنفلوآنزا، بالا بودن اسيد، افزايش دهنده فشارخون، بي‌خوابي، سنگ کليه، درد اعصاب، مشکلات عصب شناختي، چاقي، ورم ريوي، روماتيسم، مسموميت خوني
نحوه کاربرد داخلي کرفس : چاي، تنتور، کپسول
دانه کرفس براي تسکين اعصاب و کاهش درد مفيد است. براي دفع بهتر اسيده اوره از دانه کرفس استفاده کنيد. مصرف دانه کرفس به همراه غذا به هضم پروتئين کمک مي‌کند.
كاربرد موضعي کرفس : آرتروز، نقرس
نحوه کاربرد موضعي کرفس : به صورت مرهم و کمپرس براي آرتروز يا نقرس به کار مي‌رود.
كاربرد کرفس در آشپزي: دانه‌هاي اين گياه در غذاهاي تهيه شده از تخم‌مرغ، نان و همچنين در سوپ، طاس کباب و سس گوجه‌فرنگي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. همچنين در ادويه جات بدون نمک نيز به کار مي‌رود.
طبع کرفس : تلخ، شيرين، خنک، مرطوب
ترکيبات شيميايي کرفس : فورانکومارين‌هاها، (برگاپتين)، روغن اساسي (آپايول)، فلاونوئيدها، گليکوزيدها.
نکات لازم هنگام مصرف کرفس : مصرف زياد دانه کرفس ممکن است باعث افزايش حساسيت در برابر نور گردد. در طول حاملگي در مصرف آن ميانه روي کنيد.
