نام گياه: اسپايکنارد
نام‌هاي ديگر: اسپايکنارد آمريکايي، ريشه مرد، عشبه بياباني وحشي، حيات انسان، ريشه هندي
گياه اسپايکنارد جزء گياهان بومي آمريکاي شمالي است و مردم بومي قاره آمريکا از آن استفاده مي‌کردند. نام رايج اسپايکنارد شامل گونه‌هاي آراليا کاليفورنيکا، آراليا نيوديکوليس، آراليا بيسرناتا، آراليا آريزونيکا و آراليا کوينکوفوليا است که بعضي مواقع به جاي آراليا راسموزا به کار مي‌روند.
بخش‌هاي مورد استفاده گیاه اسپایکنارد: ريشه، ريزوم
ويژگي‌های گیاه اسپایکنارد : آداپتوژن، دگرگون‌ساز، معطر، ضد نفخ، تقويت کننده انرژي چي، عرق‌آور، ادرارآور، خلط‌آور،درمان نازايي، محرک، تقويت كننده رحم
كاربرد داخلي گیاه اسپایکنارد : آسم، کمردرد، سرفه، اسهال خوني، اگزما، نفخ شکم، نقرس، زايمان، علائم قبل از قاعدگي، جوش، روماتيسم، معده‌درد، سيفيليس، سياه‌سرفه
نحوه کاربرد داخلي گیاه اسپایکنارد : چاي، تنتور، کپسول، شربت
نتايج مطالعات انجام شده نشان مي‌دهند که گياهاسپايکنارد سلول‌خواري گلبول‌هاي سفيد را فعال مي‌سازد و باعث توليد اينترفرون مي‌گردد. براي تسهيل زايمان، در چند هفته آخر حاملگي، از اين گياه تقويت كننده استفاده مي‌كنند.
كاربرد موضعي گیاه اسپایکنارد : کبودي، عفونت گوش، شکستگي، جوش، جراحت
نحوه کاربرد موضعي گیاه اسپایکنارد :گياه اسپايکنارد را، به صورت مرهم، روي کبودي، جراحت و شکستگي مي‌گذارند يا از آن براي شستشوي جوش يا به عنوان يک مرهم استفاده مي‌گردد. در گذشته آب دانه گياه اسپايکنارد را در گوش مي‌ريختند تا عفونت آن از بين برود. آمريکايي‌هاي بومي اوجيبيوا از ريشه گياه اسپايکنارد ، به صورت مرهم، براي درمان شکستگي استخوان استفاده مي‌کردند. براي بخور پوست خارجي گياه اسپايکنارد را مي‌سوزانند.
كاربرد گیاه اسپایکنارد در آشپزي: ريشه گياه اسپايکنارد به عنوان سبزي طبخ مي‌شود. نوک جوان آن نيز به عنوان سبزي خوردني مصرف مي‌شود. در تهيه عرق سنتي ريشه گياه نيز استفاده مي‌شود. از ريشه آن «عرق ريشه» و نوشيدني‌هاي تقويت كننده درست مي‌كنند. از دانه‌هاي آن نيز براي تهيه شراب استفاده مي‌گردد.
طبع گیاه اسپایکنارد : شيرين، تند، گرم
ترکيبات شيميايي گیاه اسپایکنارد : روغن اساسي (فالکارينون، فالکارينولين)، ساپونين‌ها، اسيد ديترپين، تانين‌ها، رزين، کولين، اسيد کلوروژنيک، اسيد اورسوليک، ب- سيتوسترول، آرالوزيد، پاناکسوزيدها.
