گیاه ژنگو(افسردگی،آلزایمر،سکته،دیابت،زنگ زدن گوش،سرطان)

نام گياه: ژنگو

ژنگو جزء گياهان بومي شمال چين به حساب مي‌آيد. اين گياه يکي از کهن‌ترين گونه‌هاي درختي در جهان به حساب مي‌آيد و مقاومت زيادي در برابر بيماري‌ها، حشرات و آلودگي از خود نشان مي‌دهد. برگ‌هاي اين گياه را لاي کتاب قرار مي‌دهند تا بيد و حشرات به آن‌ها آسيب نزنند.

بخش‌هاي مورد استفاده ی ژنگو : برگ‌هاي  گياه ژنگو  را در فصل پاييز و قبل از زرد شدن مي‌چينند، زيرا در اين زمان مقدار فلاونوئيدهاي گياه بيشتر است. از دانه و ميوه اين گياه نيز استفاده مي‌شود.

ويژگي‌های ژنگو : ضد باکتري، ضد قارچ، آنتي اكسيدان، ضد سرفه، منقبض كننده، تقويت ‌كننده گردن، محرک دستگاه گردش خون، خلط‌آور، تقويت ‌كننده کليه، جواني‌بخش، مسکن

كاربرد داخلي ژنگو : بيماري آلزايمر، اضطراب، آسم، تحريک مثانه، کوري، لختگي خون، سرطان، زکام، تصلب شرايين گردني، کري، جنون، افسردگي، ديابت، ديفتري، اسهال خوني، ادرار مكرر، افت شنوايي، بيماري قلبي، بواسير، ناتواني جنسي، ناخودداري، ضعف کليه، لکه دار شدن پوست، از دست دادن حافظه، درد، التهاب رگ‌ها، بيماري رينود، آسيب ديدگي جمجمه، سکته, زنگ زدن گوش، سل، تيفوئيد، ورم مهبل، واريس، بيماري عروقي، سرگيجه

نحوه کاربرد داخلي ژنگو : چاي، تنتور، کپسول

قسمت‌هاي مختلف  گياه ژنگو  داراي ويژگي‌هاي متفاوتي هستند. برگ‌هاي آن ضد سم، تقويت ‌كننده مغز، محرک دستگاه گردش خون، تقويت ‌كننده کليه و جواني‌بخش هستند. ميوه‌هاي ژنگو نيز ضد باکتري، ضد قارچ، ضد سرفه، منقبض كننده، خلط‌آور و مسکن هستند. قسمت‌هاي مختلف گياه ژنگو ، بسته به ويژگي‌هايشان، براي مقاصد متفاوتي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. برگ‌هاي گياه ژنگو  نيز براي درمان بيماري آلزايمر، اضطراب، آسم، کوري، لخته شدن خون، تصلب شرايين مغزي، کري، جنون، افسردگي، شنوايي ضعيف، بواسير، ضعف، پوسيدگي لکه‌دار، از دست دادن حافظه، بي حس شدن اعصاب، درد در نقاط حد طب سوزني، پلبيتيس، گردش خون ضعيف، بيماري ريناود، کهولت، آسيب‌هاي وارده به جمجمه، سکته، زنگ زدن گوش، واريس، سرگيجه و افت بينايي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. ميوه‌هاي آن نيز براي درمان آسم، تحريم مثانه، سرطان، زکام، ديابت، ديفتري، اسهال خوني، ضعف کليه‌ها، ناخودداري، حصبه، زنگ زدن گوش، سل، ادرار زياد، عفونت مهبلي و بيماري رگ‌هاي پيرامون بدن به کار مي‌روند. ژنگو باعث آرامش رگ‌هاي خوني مي‌شود تا مواد غذايي را به بدن رساند.  گياه ژنگو  به مغز کمک مي‌کند اکسيژن و گلوکوز به شکل بهتري در بدن مورد استفاده قرار گيرند و به گردش خون در اطراف بدن کمک مي‌کند. با اين حال شخص را در حالت هوشيار و بيدار نگه مي‌دارد. گياه ژنگو  باعث افزايش جريان خون در ناحيه مغز و سرعت انتقال اطلاعات مي‌شود. ژنگو همچنين باعث مي‌شود پلاکت‌ها در خون جمع نشوند و توده تشکيل ندهند.

كاربرد ژنگو  در آشپزي: دانه‌هاي داخلي گياه اگر برشته شوند، قابل خوردن خواهند بود. در فرهنگ‌هاي چين و ژاپن باستان، اين دانه‌ها براي جلوگيري از مستي به کار مي‌روند.

طبع ژنگو : شيرين، تلخ، خنثي، خشک.

ترکيبات شيميايي ژنگو : برگ‌هاي گياه ژنگو  حاوي فلاونوئيدها (گينکگوليد، کورسيتين، کامفرول)، اسيد گينکگوليک، بيلوبتين، پرو- آنتوسيانيدين‌ها، اسيد آسکوربيک، کاروتنوئيدها است. مغز اين گياه نيز حاوي روغن اساسي، اسيد چرب، تانين‌ها و رزين است.

نکات لازم هنگام مصرف ژنگو : ميوه تهيه شده از درخت ژنگوي ماده ممک است باعث آماس پوست يا زخم‌هاي دهان شود. مغز ميوه اين درخت را نخوريد. مصرف ميوه گياه ژنگو  به مدتي طولاني توصيه نمي‌شود. مصرف بي‌رويه از گياه ژنگو  ممکن است باعث تب، سردرد و تحريک‌پذيري گردد. اثرات جنبي ناشي از مصرف برگ‌هاي ژنگو نادر هستند. با اين حال بر اساس گزارشات، مصرف بي‌رويه آن‌ها باعث مشکلات معده و روده و سردرد مي‌گردد.