نام گياه: درخت جوز
نام‌هاي ديگر درخت جوز : راف گرز، سادهيکا، رو دو کو (نام چيني)، جاتيفالا (نام سانسکريت)، جايفال (نام هندي)
درخت جوز جزء گياهان بومي اندونزي است و در جزيره مولوکاس (Moluccas) مي‌رويد. نام گونه ميريستيکا از کلمه يوناني ميرها (Myrrha) گرفته شده است که به ويژگي‌هاي آروماتيک و رايحه دل‌پذير درخت جوز اشاره دارد. جوز از کلمه لاتين ناکس (Nux) به معني "آجيل" گرفته شده است. راف گرز (Mace) نيز از کلمه يوناني ماکير (Makir) مي‌آيد.
بازرگانان عرب، اروپايي‌ها را با اين گونه‌هاي گياهي آشنا ساختند. اين گونه‌هاي گياهي آنقدر در قرن چهاردهم گران قيمت بودند که براي تهيه يک پوند (واحد وزن، تقريباً معادل 500 گرم) جوز بايد سه گوسفند، دو گوساله و پول نصف گاو پرداخت مي‌شد. از آن جا که جوز خيلي گران بود، خانم‌ها و آقايان محترم و با شخصيت جوز و رنده‌هاي تجملي خود را همراه خود به رستوران مي‌بردند تا غذا و نوشيدني‌شان را معطر کنند و در واقع با اين کار مقام و منزلتشان را نشان مي‌دادند.
بخش‌هاي مورد استفاده درخت جوز : از راف گرز و جوز درخت جوز استفاده مي‌شود. راف گرز، قسمت خارجي و جوز، مغز درخت جوز است.
ويژگي‌های درخت جوز : ضد استفراغ، ضد تشنج، ضد التهاب، محرك غريزه جنسي، منقبض كننده، ضد نفخ، محرک دستگاه گردش خون، توهم‌زا، آرام‌بخش پي، مسکن، تقويت كننده معده
كاربرد داخلي درخت جوز : قولنج، سرفه، بيماري کراهن، هذيان، اسهال، عفونت‌هاي دستگاه گوارش، اسهال خوني، اگزما، نفخ شکم، آماس معده و روده، بوي بد دهان، هيپوترميا، ناتواني جنسي، ناخودداري، سوء هاضمه، بي‌خوابي، گرفتگي عضلات، تهوع، انزال زودرس، روماتيسم، استفراغ
نحوه کاربرد داخلي درخت جوز : چاي، تنتور، کپسول
جوز بيش از راف گرز براي مقاصد پزشکي مورد استفاده قرار مي‌گيرد و براي درمان اسهال اول صبح مفيد است. جوز نيز براي درمان اسهال، روماتيسم و معده‌درد کاربرد دارد.
كاربرد موضعي درخت جوز : طاسي، اگزما، درد عضلات، روماتيسم، کرم گرد، آثار سوختگي و زخم، دندان‌درد
نحوه کاربرد موضعي درخت جوز : روغن اساسي درخت جوز را به مو مي‌مالند. همچنين از آن در تهيه عطر و صابون استفاده مي‌شود. مي‌توان تا زمان مراجعه به دندانپزشک اين روغن را به دنداني که درد مي‌کند ماليد تا موقتاً دردش ساکت شود. مي‌توانيد از مرهم آن براي درمان روماتيسم، اگزما، کرم گرد، طاسي و همچنين جلوگيري از بر جاي ماندن آثار سوختگي و زخم استفاده نماييد. درخت جوز را به روغن ماساژ اضافه مي‌‌كنند تا درد عضلات برطرف گردد. همچنين به صورت بخور سوزانده مي‌شود. جوز را به سيگار و مواد انفيه، و روغن اساسي آن را نيز به روغن ماساژ مي‌افزايند.
كاربرد درخت جوز در آشپزي: هم جوز و هم راف گرز در آشپزي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. آشپزي با جوز باعث جذب بهتر مواد غذايي در روده کوچک مي‌شود. جوز در غذاهايي که با آتش پخته مي‌شوند، غذاهاي تهيه شده از سيب، غذاهاي تهيه شده از کدو تنبل، غذاهاي تهيه شده از اسفناج، غذاهاي تهيه شده از پنير، سوپ سرشير، بستني، شکلات داغ و معجون زرده تخم مرغ و شير مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اگر جوز تازه رنده شود، بهتر است. درخت جوز باعث مي‌شود نوشيدني‌هاي الکلي مست کننده‌تر شوند.
طبع درخت جوز : تند و گرم
ترکيبات شيميايي درخت جوز : مغز درخت جوز حاوي روغن اساسي (بورنئول، کامفين، پينين، لينالول، ميريستيسين، سافرول، اوگنول)، اسيد اولئيک، اسيد پالميتيک، اسيد لوريک و اسيد لينولئيک است. پوست آن نيز حاوي ترکيبات مشابهي است، ولي سطح ميريستيسين آن بالا است.
نکات لازم هنگام مصرف درخت جوز : مصرف زياد جوز ممكن است باعث ايجاد توهم و اختلال حواس، تپش قلب و احتمالاً تشنج شود. ممکن است شخص يک روز پس از مصرف درخت جوز احساس سرگيجه کند. افراد غشي نبايد درخت جوز را زياد مصرف کنند. دو جوز کامل منجر به مرگ مي‌شود. در يک روز بيش از سه گرم جوز يا راف گرز مصرف نکنيد. در طول حاملگي يا بالا بودن حرارت بدن و ابتلا به بيماري‌هاي ناشي از آن، براي درمان از درخت جوز استفاده نکنيد.
