تفاوت خشم و پرخاشگری چیست؟
خشم احساسی طبیعی است که حاصل حالت هیجانی، فیزیولوژیک و شناخت ماست و در صورت مواجهه با ناکامی ایجاد می شود. وقتی عامل درونی یا بیرونی مانع رسیدن ما به هدف شود احساس خشم می کنیم. ولی پرخاشگری رفتاری است که گاهی بر اثر احساس خشم در افراد دیده می شود. هدف پرخاشگری صدمه زدن به دیگری است که ممکن است به صورت کلامی (توهین، تهدید، طعنه زدن یا مسخره کردن) یا جسمی (تنبیه کردن و درگیری فیزیکی با دیگران) باشد. پرخاشگری نوعی واکنش رفتاری است که در افرادِ خشمگینی که ترسو و ضعیف بوده و احساس ناامنی می کنند دیده می شود. آن ها هنگام مواجهه با ناکامی، خویشتن را در خطر انهدام می یابند. احساس خطر انهدام حتی اگر یک خطر واقعی نباشد، افراد را به سوی پرخاشگری سوق می دهد.
اولین کلید شناسایی خشم چیست؟
برای شناسایی خشم خود لازم است بدانید غالباً چه کسانی در زندگی روزانه باعث خشم شما می شوند. معمولاً افرادی که ارتباط نزدیک تری با شما دارند و دوستشان دارید به طور روزمره بیشتر خشم شما را برمی انگیزند، زیرا اولاً ارتباط تان با آن ها زیاد است، ثانیاً توقعات طرفین از هم بیشتر از دیگران است. دیگر این که بدانید چه وقت هایی بیشتر عصبانی می شوید و در چه شرایط جسمی- گرسنگی، بی خوابی و… – امکان عصبانی شدن شما بیشتر است و در نهایت موقعیت های خشم برانگیز را در مورد خود تشخیص دهید. کدام محرک ها و شرایط بیرونی باعث برآشفتگی شما می شوند.
