گیاه استويا(پوسیدگی دندان،چاقی،ادرارآور)

نام گياه: استويا

نام‌هاي ديگر: برگ شيرين، گياه شيرين، برگ عسلي

 نام اين گياه از نام گياه‌شناس اسپانيايي، پي جي استيو (P.J. Esteve)، گرفته شده است که در قرن شانزدهم زندگي مي‌کرد. گياه استويا جزء گياهان بومي پاراگوئه و برزيل است و قرن‌ها ساكنان آمريکاي جنوبي، به ويژه هندي‌هاي گواراني در پاراگوئه، از گياه استويا به عنوان شيرين کننده طبيعي استفاده مي‌كردند.

در ژاپن اين گياه در سال 1970 به عنوان ماده شيرين کننده تأييد شد و حدود 40 درصد از بازار مواد شيرين کننده را به خود اختصاص داد.

گونه استويا رباديانا قبلاً اوپاتوريوم رباديانا ناميده مي‌شد.

خانواده: مينا

بخش‌هاي مورد استفاده گیاه استویا: بخشي از گياه که روي زمين مي‌رويد.

ويژگي‌های گیاه استویا : ضد باکتري، ادرارآور، پايين بودن قند خون، نيروزا

كاربرد داخلي گیاه استویا : پوسيدگي دندان، خستگي، افزايش دهنده فشارخون، چاقي

نحوه کاربرد داخلي گیاه استویا : چاي، تنتور، کپسول

 گياه استويا  خستگي ذهني و جسمي را فرو مي‌نشاند. استويا برخلاف قند؛ که باعث فساد دندان‌ها مي‌شود، از پوسيدگي دندان جلوگيري مي‌کند. گياه استويا فقط يک سي‌صدم قند کالري دارد. گياه استويا  براي افراد مبتلا به کانديدا بي‌خطر است و باعث کنترل ميل به قند مي‌شود.

كاربرد گیاه استویا  در آشپزي: از گياه استويا براي شيرين کردن چاي، غذاهاي کم کالري، ماست، ترشي‌جات، غذاهاي پخته شده با آتش و حبوبات صبحانه استفاده مي‌شود. بر خلاف بسياري از مواد شيرين کننده شيميايي، طعم استويا بعد از گرم شدن از بين نمي‌رود.

مي‌توان از آن به جاي قند براي کنسرو کردن ميوه استفاده نمود. در کشور ژاپن براي شيرين کردن ترشي، غذاهاي دريايي خشک شده، آدامس و بستني استفاده مي‌گردد.

طبع گیاه استویا : شيرين.

ترکيبات شيميايي گیاه استویا  : ديترپين گليکوزيد استويوزيد (که 150 تا 250 برابرِ شكر شيرين است)، رباديوزيد، کروم