تلقین و القاء

تلقین و القاء
در رشته‌های مختلف علوم مغناطیسی، تلقین دارای اهمیت زیادی می‌باشد منظور از آن ایجاد القاء در معمول است به عبارت دیگر، القاء پس از تلقین تولید می‌شود پس باید تلقین طوری انجام گیرد که در معمول ایجاد القاء نماید. استادان فن به همین جهت تلقین را بر دو قسم قبول کردنی و رد کردنی تعریف می‌کنند.
بهترین تلقین آن است که در معمول ایجاد ایمان و عقیده نماید. بعضی برآنند که تلقین‌پذیری در اشخاص بی‌اراده بیشتر از آنانی است که دارای اراده و ایمان هستند، در صورتی که این عقیده درستی نیست، چنان‌چه به اشخاص با اراده نیز درست و صحیح تلقین شود عقیده و ایمان خود را تغییر خواهند داد به طور کلی می‌توان اظهار کرد، هر عقیده تازه‌ای که در انسان بیدار می‌شود در نتیجه‌ی تلین یک شخص دیگر یا تلقین به نفس است.
از زمان‌های قدیم ناطقین و پیشوایان مذاهب مختلف از نیروی تلقین استفاده‌ها کرده و در رهبری توده‌ی مردم از ان کمک‌ها گرفته‌اند، ولی نخستین بار شارگو بانی مکتب نانسی از تلقین بیشتر از اصول و طرق دیگر خواب کردن استفاده کرده ثابت نمود که تلقین نقش بزرگی را در امر خواب کردن بازی می‌نماید.
تلقین وسیله‌ای است که می‌توان با آن در اشخاص نفوذ کرد. استادان این فن همیشه تلقین را طوری انجام می‌دهند که موثر واقع شود، یعنی ابتدا خودشان آن را در مغز قبول کرده بعداً با کمال متانت و آرامی و اطمینان به طرف تحمیل و اجرای آن را می خواهند.
تلقین در اشخاص مختلف دارای تأثیرات متفاوت می‌باشد، به طور کلی تلقین‌پذیری یک عمل طبیعی مغز است، با تکرار تلقین انجام عملی، تصویر آن در صفحه‌ی ضمیر نقش بسته، بعد از مدت کوتاهی و نگاهداری ان، نتیجه حاصله پدیدار می‌شود. از این طرز و عمل، اساس تداوی روحی پایه‌گذاری شده و بیماری‌ها را به وسیله‌ی آن بهبودی می‌دهند.
شارگو در عملیات خود از تلقین استفاده می‌کرد، اساس آن در این است که تلقین‌کننده باید به خود اعتماد و ایمان کامل داشته باشد، همین اعتماد عامل به خویشتن، سبب می‌شود که بتواند با تلقین، دروغی را راست یا راستی را دروغ به شخص جلوه‌گر سازد.
“لیه بو” با تجربیات خود ثابت کرد که تمام آثار مسمریم و بردیسم را می‌توان با تلقین به تنهایی به وجود آورد، با توجه به مباحث قبلی می‌توان به اهمیت این موضوع پی برد،‌عاملی که می‌خواهد کاری را به معمول تلقین نماید باید با کمال اراده عمل تلقین را انجام دهد، به طوری که در خود شخص عامل موثر واقع گردد تا در معمول تأثیر مثبت نماید.
منظور از تأثیر مثبت این که عامل با اراده قوی به معمول جذب به طرف جلو را تلقین می‌نماید ولی طرز تلقین طوری است که به جای جذب به سمت جلو معمول تصور می‌نماید که منظور از ان کشش به عقب است القاء ایجاد شده برخلاف تلقین بوده و معمول به طرف عقب می‌افتد، در نتیجه یک تلقین مثبت نتیجه‌ی منفی می‌دهد که این نیز خود در تداوی روحی دخالت داشته,سایت هیپنوتیسم دات آی آر, گاهی عاملین با بیان تلقین مثبتی، القای منفی را از معمول می‌خواهند، ولی در موقع خواب کردن این نکته قابل توجه است. عامل تلقین خواب می‌کند، معمول تصور می‌نماید که شوخی است در نتیجه در وی آثاری از خواب مشاهده نمی‌شود.
عامل در موقع تلقین باید تمام شرایط موجود را در نظر بگیرد. نکات حساس را کاملاً با همدیگر بسنجد تا تلقین‌پذیری معمول چندین برابر شده نتیجه‌ی مثبتی را حاصل نماید.
به طوری که قبلاً نیز اشاره گردید اساس تداوی روحی روی پایه تلقین و تلقین به نفس ریخته شد بخصوص اشخاصی که به مرض سل مبتلا هستند، به تجربه رسیده است که به خود تلقین می‌نمایند این مرض بدون علاج و درمان بوده مداوای آن غیرممکن می‌باشد، همین تلقین بالاخره سبب ,سایت هیپنوتیسم دات آی آر,مرگ آنان می‌شود، برای بهتر نتیجه گرفتن از تداوی معلولین باید به آنان تلقین نمود که حتماً بهبودی حاصل خواهد کرد، باید متذکر شد که مرض سل قابل علاج است، بهبودی بیماران صددرصد حاصل می‌شود همین امید به زندگی کردن در بهبودی آنان تأثیر بی‌اندازه‌ای کرده کاملاً معالجه خواهند شد.
در تداوی روحی، امیدوار بودن و خوشحالی برگشت سلامتی و شفای بیمار را تأمین می کند، در نتیجه تلقینات موثر، قلب مریض به فعالیت خود ادامه داده و انجام وظیفه می‌نماید. نفس‌های عمیق ریه‌ها و کار اعضاء دیگر بدن به طور رایت بخش انجام گرفته، بیماری را از بدن یا عضو معلول بیرون رانده بهبودی را جایگزین ان خواهد نمود.
در این دانش می‌توان تلقین را به دو نوع تقسیم کرد: تلقین در بیداری و تلقین در خواب. تلقینی که در بیداری انجام می گیرد حتماً باید طوری اداء شود که با حقایق موافق بوده و مورد قبول معمول قرار گیرد و ایجاد نگرانی ننماید، از این لحاظ است که تلقین را به دو نوع قبول کردنی و سنجیده و دیگر رد کردنی و نسنجیده تقسیم می‌نمایند. عامل تا می‌تواند باید از تلقینات رد کردنی و نسنجیده پرهیز کرده آن را بر اساس و اصول تلقین صحیح بیان نماید.
تلقیناتی که در خواب صورت می‌گیرد کلاً از طرف معمول مورد قبول واقع شده و ایشان بدون دخالت اراده خود در انجام آنها می‌کوشد. هر دو نوع تلقین در این دانش به انحناء مختلف مورد استفاده عاملین قرار می‌گیرد.
در مرحله اول که معمول را می خواهیم به خواب ببریم، تلقینات تماماً از نوع تلقین در بیداری است. در این موقع باید حتماً شرایط تلقین قبول کردنی و سنجیده را مراعات نمود وقتی که معمول به خواب رفت تلقینات از نوع دوم بوده هرگونه تلقینی که انجام گیرد مورد قبول معمول خواهد بود، در تداوی روحی هر دو نوع تلقینات مورد لزوم بوده نتایج آن نیز قابل توجه است.
به وسیله تبقین و القاء می‌توان عقاید درست و نادرست را به یکدیگر تبدیل کرد. یا نیروی شخصی را پراکنده و ضعیف و یا متمرکز و قوی نمود. هر قدر عمل تلقینات استادانه انجام گیرد موثرتر واقع خواهد شد.
بالاخره تلقین را می‌توان به وسیله الکتریسیته و وسایل دیگر انجام داد که در اصطلاح علمی آن را تلقین مسلح نامیده‌اند، تلقینات مسلح و غیره مسلح هر دو در تداوی روحی بسیار مورد استفاده می‌باشد، نباید فراموش کرد که لالایی مادران برای خواب کردن کودکان نوعی از تلقین خواب محسوب است.
منبع:http://hipnotism.ir/